به گزارش لنجانا به نقل از تسنیم ، رئیس سازمان محیط زیست کشور صبح امروز برای بررسی مشکلات زیست‌محیطی استان اصفهان وارد این استان شده و بد نیست بار دیگر مشکلات زیست‌محیطی استانی را که لقب نصف جهان را به دوش می‌کشد، گوشزد کنیم.
10 درصد از بیابان‌های ایران در استان اصفهان است که بخش زیادی از آن را شهرستان‌های نجف آباد، اردستان، نطنز، آران و بیدگل، کاشان و اصفهان شامل می‌شود.
حدود 340 هزار هکتار از جنگل‌های دست‌کاشت ایران هم در استان اصفهان و از این وسعت 90 هزار هکتار در شهرستان اردستان قرار دارد.
استانی که قطب تولید آهن، فولاد، مصالح ساختمانی و پتروشیمی در ایران است حالا به واسطه همین تولیدات صنعتی دچار معضل بزرگی به نام آلایندگی‌های زیست محیطی شده است.
دردسرهای آلودگی ساز در نصف جهان!
تا کنون خبرهای زیادی از طرف مسئولان صنایع بزرگی مثل فولاد مبارکه و ذوب آهن منتشر شده که گفته‌اند میزان آلایندگی کارخانه‌های‌مان را کم کرده‌ایم و دیگر از فهرست صنایع آلاینده محیط زیست خارج شده‌ایم، اما همه ما می‌دانیم که شاید واقعیت جای دیگری باشد.
آنجا که در زرین شهر، مبارکه و فولادشهر، نزدیک‌ترین مکان‌ها به کارخانه‌های ذوب آهن و فولادمبارکه نفس هایت از شدت آلودگی هوا به شماره می‌افتد و شاید لباس‌هایت بوی دود و دم بگیرد!
در شهر اصفهان اما مشکل پیشرفته‌تر است؛ نصف جهان که پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی نام گرفته حال به دلیل بی احتیاطی مردم و مسئولان در حفاظت از همین آب و خاک، دچار آلودگی‌هایی شده که سنگینی نام پایتخت ام اس ایران راهم بر پیشانی خود احساس کند.
آلودگی‌هایی که فقط به هوا ختم نمی‌شود
زمین زیر پایمان را اگر با دقت ببینیم به یقین متوجه ترک‌های عمیق آن خواهیم شد. ترک‌هایی که از خشکی و بی‌آبی، زیر پایمان را سست کرده و قلب زمین با طراوت ِ دیروز را شکسته است.
نمونه بارز آن هم خشکی شاهرگ حیاتی نصف جهان یعنی رودخانه زاینده رود و به دنبال آن خشک شدن تالاب گاوخونی است، تالابی که روزگاری مهمترین منبع تغذیه آن زاینده رود بود اما امروز دست به دامان آسمانی بی ابرو باران شده است.
مسئولان وقت استانداری اصفهان با همکاری مدیران اجرایی استان در دوره های مختلفی سعی کردند حیات را دوباره به بستر رودخانه بازگردانند و زمین های کشاورزی اطراف آن را سیراب کنند اما گویی زندگی زنده رود باید یک روز برقرار باشد و روز دیگر بی قرار.
تلاش‌ها برای پایان خوش این داستان همچنان ادامه دارد اما چه کسی پاسخگوی روح و روان افسرده و پژمرده مردم شهری ست که روانشناسان می‌گویند علت اصلی آن خشکی رودخانه ای ست که مردم شادابی زندگی خود را از طراوت آن می گرفتند.
فرسایش بادی عاملی مخرب در مناطق خشک و نیمه خشک
از آنجا که استان اصفهان از مناطق خشک و نیمه خشک کشورمان است و بیابان های زیادی هم دارد، جلوگیری از فرآیند فرسایش بادی بیش از پیش اهمیت پیدا می کند.
این فرآیند در شرایطی بروز می کند که علاوه بر وجود خاک و ماسه ، باد حاکمیت و سرعت قابل توجهی داشته باشد، واقعه‌ای که در شهرستان های کویری خوروبیابانک ، نایین و آران و بیدگل هم به چشم می‌خورد.
بهنام صبری کارشناس ارشد جغرافیا در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان می‌گوید: فرسایش بادی در برخی مناطق صحرایی سبب تشکیل شیارها و فرورفتگی های طویل و عمیقی در رسوبات نرم می‌شود که جلوگیری از بروز این نوع فرسایش زمینه بهره‌برداری از زمین‌های خشک و بی‌آب و علف را برای کشاورزان فراهم خواهد کرد.
کارشناسان محیط زیست هم بر این نظراند که فرسایش خاک یا آلودگی خاک یا شور شدن آن، آسیب‌های بزرگ و جبران ناپذیری به جهان زیستی وارد می‌کند.
به علاوه تأسف بار است که با ادامه روش های نادرست در کشاورزی، بهره کشی از طبیعت همچنان ادامه دارد.
محیط زیست اصفهان را دریابیم
شناسایی واحدهای آلاینده محیط زیست، اجرای مراحل مختلف طرح پایش زیست محیطی در واحدهای صنعتی ، کشف راهکارهایی برای جبران کمبود آب، رفع خشکی زاینده‌رود، آلودگی‌های زیست محیطی و مشکلات ترافیکی، برداشت گونه های مختلف گیاهی و گسترش کشت گونه های نادر و ارزشمند گیاهی و تولید آثار پویانمایی برای پخش از شبکه اصفهان از اقداماتی است که مسئولان اجرایی استان با کمک مردم انجام داده ند تا بخشی از شرایط ناگوار رودخانه ها، تالاب ها و جنگل های کشورمان را در حوزه محیط زیست جبران کنند.
شرایطی که با اصلاح آن فضای نشاط و امید دوباره به محیط زیست استان اصفهان هم باز می گردد و دستیابی به راه حل بسیاری از مشکلات زیست محیطی را فراهم می کند.
