لنجانا به نقل از جوان‌آنلاين: تحولات پر دردسر اوكراين از زمستان سال گذشته آغاز شده و هنوز ادامه دارد. اين بحران به شكل روزانه در حال تعميق يابي و تشديد شدن است. بحراني كه غربگرايان و غرب‌نشينان با تحريك كشورهاي اروپايي و آمريكايي عليه دولت «ویکتور یانکوویچ» آغاز كرده و دست به انقلاب زدند. انقلابي كه در نقطه مركزي آن طيف تندروي «نئونازي» با محوريت حزبي «سووبودا» بود.
آميختگي تفكرات «غربگرايي و نئونازيستي»، اوكراين را به سمتي پيش برده است كه اكنون همه جهان را تهديد مي كند. آمريكا و اروپا براي اينكه روسيه‌ي در حال بازگشت به عرصه قدرت بين المللي را تحت فشار قرار دهند و همچين انتقام حمايت از سوريه را بگيرند، هر روز بحران را در اوكراين تشديد كردند تا روسيه در حواشي مرزهاي خود به گونه اي درگير شود كه از توان بازيگري آن در ديگر نقاط جهان كاسته شود.
آمريكا و اروپا براي رسيدن به هدف خود حتي با بازماندگان فكري «آدولف هيتلر» متحد شدند و با تقويت نئونازي ها در اوكراين، بحران را به سمتي پيش برده اند كه از يك سو ناتو به دنبال تشكل نيروهاي واكنش سريع است و از سوي ديگر روسيه از تهديد هسته اي استفاده مي كند.
شكاف هاي ايجاد شده در اوكراين، تعميق يابي جنگ داخلي در اين كشور، اشتباهات فاحش غربگرايان در براندازي دولت یانکوویچ كه تنها يك سال به انتخابات مانده بود، گره خوردن منافع امنيتي ايجاد شده بين شرق و غرب در اين كشور، جابجايي موقعيت استراتژيك جغرافيايي درياي سياه، با الحاق شبه جزيره كريمه به روسيه، امنيتي سازي فضاي ذهني و سرزميني اروپا به دليل تنش هاي ايجاد شده با روسيه، آغاز جنگ اقتصادي با ايجاد تحريم هاي دو طرفه بين روسيه و غرب و … همه عواملي شده اند تا فضاي امنيتي نظام بين الملل بسيار تشديد شود و نسبت به گذشته با افزايش تهديد همراه باشد.
شرايطي كه در حال حاضر در اوكراين مسلط است «در صورت تداوم»، قطعا اين كشور را به سمت تجزيه و شكل گيري دو كشور «اوكراين شرقي و اوكراين غربي» پيش مي برد. اين مسئله فضاي امنيتي نظام بين الملل را به دوران دو قطبي جنگ سرد پرتاب مي كند و ياددآور كشورهايي مي شود كه به شمالي و جنوبي و شرقي و غربي تقسيم مي شدند.
البته آمريكا پيشتر، اين رويكرد را طي حدود دو دهه در سودان تمرين كرد و انجام داد و در سال 2011 آن را به دو قسمت شمالي و جنوبي تقسيم كرد. اما در آن كشور جدال را به گونه اي ديگر و به دور از تضادهاي شرقي – غربي پيش برد. اما بحث اوكراين كاملا متفاوت است و ايجاد دو كشور اوكراين شرقي و غربي، آغاز خط كشي دوباره بين مرزها در عرصه جهاني است كه جدال ها را به طور رسمي و كاملا آشكار كليد مي زند.
بزرگ ترين دليل اين «خطاي استراتژيك آمريكا» در قبال روسيه اين است كه واشنگتن نه تنها علاقه اي ندارد، روسيه به صف قدرت هاي اول جهان بازگردد بلكه به دنبال اين است كه موقعيت هژمونيك خود را بيش از اين در خطر نبيند. در حالي كه شواهد و نشانه ها گوياي آن است كه هر دو اتفاق در حال رخ دادن است.
آمريكاي كنوني در حال انجام همان خطاي استراتژيكي است كه انگليس به خاطر منافع خود در آغازين سال هاي قرن بيستم انجام داد و بوي خون را در كل اين قرن جاري كرد. آلمان به همراه بيسمارك پس از پيروزي بر ايتاليا در سال 1871 و به دست آوردن استقلال به دنبال جايگاهي در نظام بين الملل بود. در حالي كه انگليس علاقه اي نداشت «آفتاب هيچگاه در سرزمينش غروب كند». اين خطاي استراتژيك نه تنها جنگ جهاني اول را رقم زد بلكه با متورم شدن تنش ها به جنگ جهاني دوم منجر شد كه حداقل 70 ميليون كشته بر جاي گذاشت.
اين در حالي است كه آلمان كنوني با رويكرد تجاري در سياست به قدري انگليس را به حاشيه رانده است كه مجبور است براي اينكه آفتاب تنها بر سر اين جزيره بتابد، زير مجموعه آمريكا در جهت گيري هاي بين اللمللي شده است. اگر چه در حال حاضر نشانه هايي از فاصله گرفتن و جدايي انگليس و آمريكا به شكل زيرپوستي در برخي از تحولات بين المللي ديده مي شود.
به هر جهت لازم است كه براي تجربه گرفتن از تاريخ و تكرار نشدن امنيتي سازي نظام بين الملل، آمريكا با نگاهي حداقلي به تاريخ به دنبال تكرار آن نباشد و براي حفظ جايگاه خود دست به هر كاري از جمله تجزيه سازي كشورها نزند. اوكراين به هر شكل ممكن حاشيه امن روسيه در خارج نزديك اين كشور است كه قرابت هاي فرهنگي، سياسي و … بين اين دو كشور به قدري است كه آن را «روسيه كوچك» مي نامند و حتي كي اف، اولين پايتخت «كشور روسيه» بود…
