به گزارش لنجانا به نقل از خبرگزاری فارس احمد طالبی‌نژاد ، با اشاره به این که باید ارزش داستان‌های سنتی ایرانی را که بسیاری از آنها به کارهایی چون «هری پاتر» تنه می‌زنند دانست، گفت: امروز دیگر مثل گذشته بهانه ابزار در سینما مطرح نیست و متخصصان ایرانی هم می‌توانند مثل هالیوود، از تکنولوژی روز برای تولید آثار جذاب سینمای کودک استفاده کنند.
این منتقد سینما گفت: یکی از منابعی که در سینمای جهان به کارگرفته می‌شود ادبیات کودک و نوجوان است و داستان‌های عامیانه و افسانه‌ها، خوراک اصلی سینمای کودک و نوجوان را شکل می‌دهد. در کشورهای مختلف، داستان‌هایی به طور متناوب وارد سینما می‌شود و هر دهه، چند فیلم برگرفته از این آثار به فراخور فرهنگ خودشان ساخته می‌شود اما با اینکه ادبیات ما به خصوص در زمینه داستان‌های عامیانه و افسانه‌ها غنی است، اما به صورت جدی روی اقتباس ادبی در سینمای کودک و نوجوان کار نشده است. به نظرم ما داستان‌هایی داریم که به «هری پاتر» تنه می‌زند. برای مثال داستان امیرارسلان نامدار به لحاظ فرم و به لحاظ میزان تخیل، چیزی فراتر از هری پاتر است. با این وجود می‌بینیم که چندین قسمت از داستان هری پاتر ساخته شده ولی ما سراغ منابع ایرانی نرفته‌ایم.
این منتقد سینما با اشاره به حرکت‌های محدود و مقطعی سینمای کودک و نوجوان ایران در اقتباس ادبی، خاطرنشان کرد: یکبار زنده‌یاد علی حاتمی در فیلم «حسن کچل» ریسک بزرگی کرد و سراغ داستان‌های عامیانه رفت و دیدیم که آن فیلم به یکی از بهترین فیلم‌های سینمای ما در این زمینه بدل شد. ما آثار ادبی زیادی داریم که دارند خاک می‌خورند و کسی سراغ آنها نرفته تا آنها را به عرصه سینما بیاورد و سینمای کودک و نوجوان را نجات دهد.
این کارشناس، فیلمنامه‌نویس و کارگردان درباره ارتباط فناوری روز سینمایی با ساخت فیلم‌هایی برگرفته از داستان‌های ایرانی، اظهار کرد: شاید در مقطعی ابزار و امکانات از جمله ابزار رایانه‌ای برای تولید فیلم به شکل امروز وجود نداشت وانیمیشن نیز باید به شکل سنتی ساخته می‌شد، اما امروز با وجود ابزار رایانه‌ای همه جور کاری می‌شود ساخت. امروز متخصصان جوانی هستند که تمام بناهای تاریخی ما را به صورت انیمیشن بازسازی می‌کنند و دیگر بهانه ابزار مطرح نیست. در واقع متخصصان ایرانی هم می‌توانند هرکاری را که هالیوود با این ابزار انجام می‌دهد، اجرا کنند اما باید در این زمینه استراتژی و انگیزه لازم وجود داشته باشد.
او دوری از پراکندگی در تصمیم‌گیری و دستیابی به قاطعیت در برنامه‌ریزی را حلال مشکلات سینمای کودک عنوان کرد و با اشاره به ویژگی‌های سینمای کودک در دهه شصت و اوائل دهه هفتاد، گفت: تعداد قابل توجهی از فیلم‌های سینمای کودک و نوجوان در آن دهه، به چشم و چراغ سینمای ما در جشنواره‌های معتبر جهانی بدل شدند.
طالبی‌نژاد با اشاره به لزوم آسیب‌شناسی و حل مشکلات ریشه‌ای سینمای کودک و نوجوان، اظهار داشت: مشکل این است که ما فرزندانمان را با انبوهی از فیلم‌های نامناسب برای کودک و نوجوان رها کرده‌ایم. اگر فیلم کودک و نوجوانی هم باشد با فرهنگ ما همخوانی ندارد و این وضعیت، معلوم نیست چه نسلی را به بار می‌آورد!
