به گزارش لنجانا به نقل از خبرگزاری برنا دکتر سهیل رضایی مدرس روانکاوی شخصیتی در خصوص عشق یک جوان به سوپراستارها می گوید: نکته اول آن است که این امر در سراسر جهان رخ می دهد و مختص ایران نیست، خیلی از هنرمندان جوان خارجی نیز چنین چیزی را تجربه کرده اند.
نکته دوم که باید در این خصوص به آن توجه شود آن است که این امر هم در پسران و هم در دختران وجود دارد. وی در گفتگو با خبرنگار سرویس باشگاه جوانی خبرگزاری برنا، ادامه داد: بخش اعظمی از آنچه که به عنوان عشق در این خصوص یاد می شود را ما در علم روانشناسی projective یا فرافکنی می نامیم. فرافکنی فقدانی درونی است که امکان بیرونی ایجاد می کند. فرافکنی در معنای لفظی بر پرتاب کردن رو به بیرون یا رو به جلو دلالت دارد و به فرآیند یا اسلوبی اشاره می کند که افراد به مدد آن، ایده ها، تصویرها و امیال را بر محیط بیرونی شان تحمیل می کنند. فرافکنی یکی از دفاع های روانی است، درست مانند پادتن ها که دفاع از بدن را بر عهده دارند. فرافکنی به معنای نسبت دادن غیر ارادی رفتار ناهشیارانه خود به دیگران است. به طوری که انگار این ویژگی ها صرفا در دیگری یا دیگران وجود دارد.
یک عاشق سوپراستار دنبال موفقیت در دنیای بیرونی است
رضایی افزود: مثلاً شخصی دلش می خواهد موفق باشد و یا همه مردم جذب وی شوند. بعد می بیند سوپراستاری به شدت محبوب مردم است؛ در خیال خود این را می پندارند که اگر او با این سوپراستار ازدواج کند مردم او را هم دوست خواهند داشت و نزد مردم محبوب خواهد شد.
این هم نوعی فرافکنی است یعنی چیزی در درون خودم ندارم را در بیرون جستجو کرده و برای به دست آوردن آن به شدت بی تابی و تلاش می کنم. فرافکنی روانشناسانه بیشتر در افرادی با فکر خام صورت می پذیرد این مدرس روانکاوی شخصیتی، فرافکنی روانشناسانه را بیشتر در افراد زیر 40 سال دانست و عنوان کرد: جوانان هر چه سن و سالشان پایین تر باشد بیشتر درگیر این احساس و فرافکنی روانشناسانه می شوند. به عبارت دیگر دختر 18 ساله بیشتر درگیر این حس می شود تا یک فرد 40 ساله چون فکرش به مراتب خام تر است. هر چه در این فکر و در این راه سرش به سنگ بخورد کم کم از این فرافکنی ذهنی دور می شود. شاید اینطور تعبیر شود که سوپراستارها هم در داشتن چنین عشاقی مقصرند اما باید بگویم این بیشتر در سوپراستارهای زیر 40 سال وجود دارد چون آنها هم اسیر همین فرافکنی از نوع دیگری هستند.
بارها دیده اید که سوپراستارها وقتی از سنی گذشته و دیگر جایشان را در تصاویر از دست داده اند، دچار هزار و یک مشکل شده و حتی برخی ها به سمت اعتیاد و آسیب های مختلف رفته اند. چون درک درستی از جایگاه سوپراستاری نداشته و نتوانستند موقعیت خود را به خوبی مدیریت کنند. نباید اسیر فرافکنی روانشناسانه شد وی اضافه کرد: هرچند فرافکنی بسیار متداول بوده و بی شک در کاهش دادن تنش ها در فرد ناراحت و ناکام موثر است، اما استفاده مداوم از آن برای فرد، خنثی می شود؛ زیرا در درجه نخست هیچ گونه کمکی به حل مشکل اساسی فرد نمی کند و در درجه دوم، استفاده مداوم از این وسیله دفاعی ممکن است فرد را در اوهام و تخیلات فرو برده و نهایتا با عدم شناخت مساله، راهکاری اشتباه برای حل آن اتخاذ کند. توهمی که در عاشقان سوپراستارها به وجود می آید از دل همین فرافکنی روانشناسانه بیرون می آید.
رفرافکنی لزوماً بد نیست چون اتفاقی غیرارادی است که در دورن انسان رخ می دهد. یعنی در هر کسی به وجود می آید و نمی شود آن را یک بیماری دانست. اتفاقاً فرافکنی روانشناسانه بسیار هم خوب است، منتهی اسیر شدن در آن باعث بیماری است. ما نمونه های این فرافکنی را از گذشته شاهد بوده ایم. مثلاً عشقی که مولانا به شمس داشت نیز نوعی از همین فرافکنی های روانشناسانه بود. این اتفاق بخشی از رشد انسانی است منتهی اگر به آن توجه نشود ممکن است به آسیب ختم شود. فردی موفق است که فرافکنی روانشناسانه را در خود به خوبی هدایت کند رضایی خاطرنشان کرد: ممکن است برون رفت از این فرافکنی روانشناسه همچون ریزش یک دیوار بر سر فرد آوار شود. منتهی فردی موفق است که از این آوار دوباره برای خودش دیوار مستحکم تری بسازد که هیچ حادثه ای منجر به از بین رفتن آن نشود. سهیل رضایی در پایان برای درک بیشتر این موضوع سه منبع را نیز معرفی کرد: برای اینکه مبحث projective یا فرافکنی روانشناسانه را بشود بهتر درک کرد می توان از کتاب های “تنها راه پایداری در در زندگی زناشویی” و “سایه ات را مالک شو” بهره برد. همچنین کارگاه هایی را به اسم “ازدواج ، رنج مقدس” در دست اقدام داریم که سی دی های آموزشی آن نیز هم اکنون در بازار موجود است و علاقمندان می توانند استفاده کنند.
