به گزارش صدای لنجان؛ گسترش فضای مجازی و در اختیار قرار گرفتن فرصت گفت‌وگوهای گروهی و اظهارنظر درباره مسائل و اشخاص گوناگون، همزمان که فضای تضارب آرا و پویایی جامعه را فراهم می‌کند، خطر اشاعه سخنان ناقص و نادرست و در نتیجه پایمال شدن حق دیگران را درپی داشته است.
در چنین شرایطی، روایتی حاکی است که رهبر انقلاب نسبت به رعایت حق الناس در زندگی شخصی خود به شدت حساس بوده اند. ایشان حتی از عطاالله مهاجرانی بعد از نگارش سرمقاله مذاکره مستقیم در روزنامه اطلاعات نیز عذرخواهی کرده بودند.
رهبر انقلاب پس از طرح موضوع مذاکره با آمریکا از سوی مهاجرانی یک سخنرانی عمومی داشته اند که در پی آن فشارهای سنگینی به مهاجرانی وارد شد. رهبر انقلاب در نامه ای به مهاجرانی مرقوم فرموده بودند که اگر این صحبت من باعث شد به شما فشار بیاید، من از شما عذر می‌خواهم.
در همین زمینه مرور خاطره رهبر انقلاب از حساسیت امام خمینی(ره) نسبت به اظهارنظر درباره اشخاص، خالی از لطف نیست؛
«ما یک شب در خدمت امام بودیم. من از ایشان پرسیدم نظر شما نسبت به فلان کس چیست – نمیخواهم اسم بیاورم؛ یکی از چهره‌های معروف دنیای اسلام در دوران نزدیک به ما، که همه نام او را شنیدند، همه میشناسند – امام یک تأملی کردند، گفتند: نمیشناسم. بعد هم یک جمله‌ی مذمت‌آمیزی راجع به آن شخص گفتند. این تمام شد. من فردای آن روز یا پس‌فردا – درست یادم نیست – صبح با امام کاری داشتم، رفتم خدمت ایشان. بمجردی که وارد اتاق شدم و نشستم، قبل از اینکه من کاری را که داشتم، مطرح کنم، ایشان گفتند که راجع به آن کسی که شما دیشب یا پریشب سؤال کردید، «همین، نمیشناسم». یعنی آن جمله‌ی مذمت‌آمیزی را که بعد از «نمیشناسم» گفته بودند، پاک کردند. ببینید، این خیلی مهم است. آن جمله‌ی مذمت‌آمیز نه فحش بود، نه دشنام بود، نه تهمت بود؛ خوشبختانه من هم بکلی از یادم رفته که آن جمله چه بود؛ یعنی یا تصرف معنوی ایشان بود، یا کم‌حافظگی من بود؛ نمیدانم چه بود، اما اینقدر یادم هست که یک جمله‌ی مذمت‌آمیزی بود. همین را ایشان آن شب گفتند، دو روز بعدش یا یک روز بعدش آن را پاک کردند؛ گفتند: نه، همان نمیشناسم. ببینید، اینها اسوه است…».
انتهای پیام/فارس
