به گزارش صدای لنجان؛ روزهای پایانی ماه صفر، روزهای غم‌باری است برای دوست‌داران ائمه اطهار، این روزها یادآور رحلت خاتم الانبیا(ع)، شهادت کریم اهل بیت(ع) و شهادت امام رئوف(ع) است؛ در این ایام دنیای اسلام در سوگ این ستاره‌های آسمانی غرق در عزا و ماتم است.
خاتم الانبیاء، محمد مصطفی(ص) آخرین فرستاده و پیامبر از جانب خداوند متعال است؛ در قرآن کریم ابعاد مختلفی از شخصیت این بزرگوار بیان شده است، یکی از این خصوصیات اخلاقی داشتن شرح صدر در برابر توهین‌ها و تهمت‌ها بود.
شرح صدر؛ موهبتی الهی به پیامبر اکرم(ص)
حجت الاسلام و المسلمین مهدی شریعت تبار کارشناس مذهبی درباره شرح صدر می‌گوید: شرح صدر به معنای گستردگی سینه به نور الهی و آرامش روحی و روانی از جانب خداست.
او می‌افزاید: شرح صدر یک ابزار اولیه و طبیعی برای مدیریت و رهبری یک جامعه است چون اگر مدیر جامعه ظرفیت بالایی در برابر ناملایمات نداشته باشد نمی‌تواند جامعه را اداره و با مردم مدارا کند.
این کارشناس مذهبی ادامه می‌دهد: در جایگاه پیامبر بودن، که علاوه بر مدیریت جامعه، مسئولیت سنگین هدایت مردم را نیز بر عهده دارد؛ داشتن سعه صدر یک ضرورت اساسی است.
حجت الاسلام و المسلمین شریعت تبار بیان می‌کند: از آیات قرآن می‌شود فهمید که شرح صدر ابزاری است که پیامبران الهی در مسیر رسالت خویش از آن بهره می‌گرفتند و در سایه این موهبت الهی، به تبلیغ دین و ارشاد مردم می‌پرداختند؛ این ویژگی را در پیامبران الهی مانند نوح (ع)، ابراهیم (ع) و موسی (ع) می‌توان دید.
او تصریح می‌کند: در آیاتی از سوره طاها آمده است که حضرت موسی(ع) زمانی که به رسالت پیامبری مبعوث شدند، از خداوند متعال درخواست شرح صدر می‌کند چون با داشتن سعه صدر به بهترین روش می‌توانستند مردم را دعوت به دین کنند.
این کارشناس مذهبی تاکید می‌کند: تجلی بیشتر شرح صدر در اخلاق حسنه پیامبر گرامی‌اسلام(ص) به این خاطر است که هیچ رهبر بزرگی نمی‌تواند بدون داشتن شرح صدر به مبارزه با مشکلات برود و پیامبر اسلام(ص) به‌دلیل اینکه رسالتی عظیم بر دوش داشت، نیاز به داشتن شرح صدر بیشتری نسبت به دیگران دارد که خداوند به ایشان این خصوصیت را عطا کرده بود.
حجت الاسلام و المسلمین شریعت تبار اظهار می‌کند: پیامبر(ص) از زمان تبلیغ دین اسلام و همچنین پس از برگزیده شدن به رسالت، در برابر آزار، اذیت و تهمت‌های مشرکان و منافقان فقط با شرح صدر موفق به تحمل و صبوری شدند و توانستند بر همه سختی‌ها و لجاجت‌ها پیروز شوند.
او می‌افزاید: پیامبر مهربانی‌ها بدون خستگی و ناامیدی، باسعه صدر توانست دشواری‌های بسیار را پشت سر بگذارند و اقدام به اصلاح جامعه و ترویج دین اسلام کردند.
این کارشناس مذهبی ادامه می‌دهد: این صبر و تحمل و پافشاری پیامبر در دعوت حق در مقابل این همه آزار و اذیت، بسیاری از مشرکان را به حقیقت دعوت آن حضرت آگاه ساخته بود؛ ولی همان روحیه لجاجت جاهلی آنان مانع از پذیرفتن دعوت آن حضرت می‌شد و این چنین آن حضرت برای به نتیجه رساندن رسالت الهی از پا نمی‌نشستند.
حجت الاسلام و المسلمین شریعت تبار در ادامه مثالی از شرح صدر در رفتار پیغمبر اکرم(ص) بیان می‌کند: بعد از پیروزی در غزوه حنین، رسول خدا به تقسیم غنایم پرداختند و به هر نفر و هر قبیله سهمی دادند؛ چون پیامبر به اشراف قریش و عرب سهم‌های بسیاری دادند، گروهی از انصار زبان به طعن و اعتراض گشودند و پیامبر را در تقسیم غنایم غیرعادل خطاب کردند، پیامبر با سعه صدر و بدون ناراحتی از تهمت یاران در جمع آن‌ها به ایراد سخنانی پرداختند و با لحنی زیبا و آرام آن‌ها را قانع و شرمنده کردند.
او تصریح می‌کند: این خصوصیت در اثر پرتو الهی و به عنوان موهبت و هدیه‌ای زیبا از سوی خداوند متعال در وجود مبارک پیامبر(ص) نهادینه شده بود.
این کارشناس مذهبی تاکید می‌کند: به راستى، اگر کسى حالات پیامبر(ص) را به‌طور دقیق مطالعه کند و میزان شرح صدر او را در حوادث پیچیده دوران عمر پربرکت ایشان بنگرد، یقین پیدا مى‌کند داشتن چنین شرح صدری به طور معمولی ممکن نیست و این خصوصیت یک ویژگی الهى و خدایی است.
وفات شهادت‌گونه خاتم النبیین به روایت روایات
حجت الاسلام و المسلمین شریعت تبار درباره وفات پیامبر اکرم(ص) نیز اظهار می‌کند: در روایات شیعه و اهل سنت به اتفاق نظر ۲۸ ماه صفر سال یازدهم هجری را سالروز رحلت رسول اکرم(ص) دانسته‌اند، اما در مورد چگونگی وفات رسول الله (ص) اختلاف نظر‌های زیادی میان علما وجود دارد.
او می‌افزاید: رسول خدا (ص) در حدیثی قبل از وفات خود فرمودند: هیچ پیامبری یا وصی نیست مگر آنکه شهید شود؛ و همچنین فرمودند: هیچ کس از ما «اهل بیت» نیست مگر آنکه شهید شود؛ طبق همین شواهد و روایتهای تاریخی از ائمه اطهار(ع) و روایان معتبر، حضرت محمد(ص) بر اثر خوردن غذایی آغشته به سم به شهادت رسیدند.
این کارشناس مذهبی ادامه می‌دهد: بعد از غزوه خیبر، پیرزنی یهودی غذایی برای پیامبر(ص) و یارانشان آوردند؛ یکی از اصحاب بعد از خوردن لقمه‌ای از این غذا به سرعت به شهادت رسید، پیامبر اکرم(ص) و با دیدن این صحنه دست از غذا خوردن کشیدند ولی مقداری از سم به وجود مبارک ایشان نفوذ کرد و همان م باعث وفات پیامبر شد و برای همین است که عالمان وفات حضرت محمد(ص) را وفاتی شهدات گونه می‌دانند.
حجت الاسلام و المسلمین شریعت تبار بیان می‌کند: خیلی از بزرگان و عالمان شیعه مانند علامه مجلسی، علامه حلی و بسیاری از علمای اهل سنت به این موضوع اشاره کرده اند، این اشارات در کتاب‌های معتبری مانند؛ بحارالانوار، السیره نبویه، سنن البخاری، النقنعه شیخ المفید و بسیاری از کتب دیگر آمده است.
شهادت امام حسن(ع)؛ یادآور مظلومیت بی انتهای ایشان
او درخصوص شهادت امام حسن مجتبی نیز تصریح می‌کند: امام حسن مجتبی(ع) سبط اکبر امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) هستند، که بنا به شواهد تاریخی در ماه صفر سال ۵۰ هجری قمری با خوراندن زهر به شهادت رسیدند.
این کارشناس مذهبی تاکید می‌کند: طبق برخی گزارش‌ها، ایشان چند بار از سوی دست نشانده‌های معاویه مسموم شده اما از مرگ نجات یافته بودند؛ ولی مسمومیت آخر ایشان که به دست جعده دختر اشعث بن قیس و همسرشان انجام شد که منجر به شهادت ایشان گردید.
حجت الاسلام و المسلمین شریعت تبار اظهار می‌کند: نقل قول‌های متعددی برای تاریخ شهادت امام حسن مجتبی(ع) بیان کرده‌اند؛ بسیاری از عالمان شیعی همچون شیخ مفید، شیخ طوسی و ابن شهرآشوب گفته‌اند که بیست و هشتم ماه صفر سالروز شهادت امام حسن مجتبی (ع) است و بسیاری دیگر از عالمان هفتم صفر را سالروز شهادت این امام همام اعلام کرده‌اند.
او می‌افزاید: امام حسن(ع) به برادرشان، امام حسین(ع) وصیت کرده بودند که ایشان را کنار قبر پیامبر اسلام (ص) دفن کنند اما هنگام مراسم تشییع پیکر مطهرشان عده ای از افراد با کارشکنی و تفرقه افکنی به سوی پیکر ایشان تیرآندازی کردند و مانع دفن پیکر کنار قبر پیامبر شدند.
این کارشناس مذهبی ادامه می‌دهد: این اتفاق نشان دهنده مظلومیت امام حسن مجتبی(ع) است.
گزارشگر: فاطمه بک زاده
انتهای پیام/yjc
