به گزارش صدای لنجان؛ قلاب‌بافی در ردیف حرفه‌هایی قرار دارد که علاقه‌مندان زیادی را به خود اختصاص داده تا جایی که با بهره‌گیری از خلاقیت و ابتکار و همچنین کمترین سرمایه‌گذاری می‌تواند برای کسانی که به این کار مشغول هستند درآمدزایی کند.
خانم سمیه کرباسیان از کارآفرینان شهر زاینده رود که حرفه بافتنی با میل و قلاب را انجام می‌دهد توانسته است به ۲۲ نفر از بانوان منطقه خود آموزش‌های لازم را بدهد و زمینه ورود آنان به بازار کار را فراهم کند.
وی در گفتگو با خبرنگار صدای لنجان گفت: در سال ۹۵ یک دوره دو ماهه آموزشی در بسیج محله را گذراندم و بعد از آن با تشویق اطرافیانم و استقبالی که از تولیدات بافتنی صورت گرفت در ابتدا به بافت لباس مانند لباس نوزاد، جوراب و پاپوش پرداختم و سپس به بافت انواع کیف و عروسک مشغول شدم.
این کارآفرین لنجانی درباره میزان سرمایه برای آغاز به کار خودش خاطرنشان کرد: برای شروع فعالیتم به سرمایه خاصی نیاز نداشتم و تنها به کاموا، میل و قلاب احتیاج بود که به راحتی در دسترس قرار داشت.
کرباسیان به برگزاری دوره‌های آموزشی برای هنرجویان و علاقه مندان به این رشته اشاره کرد و افزود: از تیر ماه سال ۹۸ دوره‌های آموزشی را با پایین ترین مقدار شهریه شروع کردم که تا اسفند ماه همان سال ادامه داشت و در طول این مدت به ۲۲ نفر از هنرجویان آموزش های لازم داده شد که با شیوع ویروس کرونا برگزاری این کلاس ها لغو شده است.
وی تشریح کرد: در این دوره‌ها از تمامی سنین از ۱۰ الی ۵۰ سال با هر میزان تحصیلات هنرجو داشتیم که در حال حاضر مشغول بافت لباس نوزاد، شال و کلاه هستند، البته در کنار این موضوع ثبت نام کلاس های آموزش عروسک بافی در سازمان هلال احمر شهرستان لنجان را آغاز کرده ایم تا علاقه مندان با شرکت در این کلاس ها آموزش های مورد نظر را فرا گیرند.
کرباسیان با اشاره به نقش کار در احیاء و تقویت روحیه خودباوری به ویژه در بانوان تصریح کرد: افرادی را داشتیم که از شرایط روحی مناسبی برخوردار نبودند که ما آنها را وارد اینگونه مشاغل کردیم و در نتیجه توانستند از شرایط روحی و جسمی خوبی برخوردار شوند و در قلاب بافی تولیدات خوبی را به ارمغان بیاورند و حاصل دست رنج خود را ببینند.
این کار آفرین لنجانی به سختی ها و مشکلات موجود در این حوزه پرداخت و متذکر شد: بافت انواع پوشاک با دست بسیار خسته کننده و فرسایشی است که به همین خاطر تصمیم به خرید یک دستگاه ماشین بافت گرفتیم که با توجه به قیمت بالای دستگاه موفق به خرید آن نشدیم.
وی خاطرنشان کرد: از دیگر مشکلات ما عدم دسترسی و ارتباط با کارخانه‌ها و تولیدکنندگان کاموا به طور مستقیم است که تا به این لحظه موفق نشده ایم به صورت مستقیم کاموای مورد نیازمان را از تولیدی ها خریداری کنیم و به همین خاطر از فروشگاه های موجود در سطح شهر با قیمت بازار تهیه می کنیم که هم اکنون هنرجویان ما با کمبود کاموا مواجه هستند.
کرباسیان تاکید کرد: عدم بازاریابی و تبلیغات مناسب نیز از بزرگترین مشکلات حال حاضر ما در این زمینه است که بسیار آسیب زا بود.
وی اظهار کرد: در شرایط فعلی برای دوخت هر ژاکت به ۱۰ توپ کاموا نیاز است که با توجه به قیمت های موجود با قیمت بالایی به تولید می‌رسد و مقرون به صرفه نیست که اگر بتوانیم کاموای مورد نیاز را از تولیدی ها فراهم کنیم به طور قطع با قیمت مناسب تری به دست مصرف کننده‌ها خواهد رسید.
این بانوی کارآفرین از امکانات ضروری برای گسترش فعالیت خود سخن به میان آورد و خواستار شد: ما در حال حاضر نیاز به یک کارگاه و دستگاه ماشین بافت داریم که در همین زمینه مکانی به صورت موقت از سوی بسیج خواهران برای ما در نظر گرفته شده است.
وی با توجه به ضرورت حمایت مسؤولان از مشاغل خرد تصریح کرد: اگر امکانات و تسهیلات مناسبی در اختیار ما قرار بگیرد و در کنار آن تبلیغات درستی هم صورت پذیرد می توان برای تمامی این ۲۲ هنرجو به صورت متمرکز اشتغالزایی کرد.
کرباسیان متذکر شد: با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری مبنی بر احیای مشاغل خانگی امیدواریم که اقدامات لازم از سوی مسؤولان جهت حمایت از اینگونه مشاغل صورت گیرد و همچنین با جلوگیری از افزایش قیمت ها و ثبات آن به تحقق شعار سال کمک شود.
انتهای پیام/س/۲۰
