به گزارش پایگاه خبری تحلیلی لنجانا، نام “ملل‌متحد” که فرانکلین دی روزولت رئیس جمهوری ایالات متحده آن را ابداع کرد نخستین‌بار در اعلامیه “ملل‌متحد” مورخ اول ژانویه ۱۹۴۲، در جریان جنگ جهانی دوم، هنگامی که نمایندگان ۲۶ کشور قول دادند دولت‌های آنان به مبارزه مشترک علیه قدرت‌های محور ادامه دهند، مورد استفاده قرار گرفت.
کشورها نخست سازمان‌های بین‌المللی را ایجاد کردند تا در مسائل ویژه همکاری کند و اتحادیه بین‌المللی ارتباطات در ۱۸۵۶ به‌عنوان اتحادیه بین‌المللی تلگراف تشکیل و اتحادیه جهانی پست در ۱۸۷۴ تاسیس شد و هم‌اکنون این دو اتحادیه از کارگزاری‌های تخصصی سازمان ملل هستند.
نخستین کنفرانس بین‌المللی صلح در ۱۸۹۹ در لاهه تشکیل شد تا اسناد لازم را برای حل مسالمت‌آمیز بحران‌ها، پیشگیری از جنگ‌ها و تدوین مقررات درگیری‌ها تهیه کند.
این کنفرانس، کنوانسیون حل مسالمت‌آمیز اختلافات بین‌المللی را تصویب و دادگاه دائمی حکمیت را تاسیس کرد که در سال ۱۹۰۲ شروع به کار کرد.
الگوی نخست سازمان ملل متحد، جامعه ملل بود، سازمانی که تاسیس آن در شرایط مشابه در جریان جنگ جهانی اول مطرح و در ۱۹۱۹ براساس “معاهده ورسای ” برای حمایت از همکاری بین‌المللی و دستیابی به صلح و امنیت تشکیل شد.
گفتنی است؛ سازمان بین‌المللی کار نیز براساس معاهده ورسای به‌عنوان کارگزاری وابسته به جامعه ملل ایجاد شد.
لازم به ذکر است جامعه ملل پس از ناکامی در پیشگیری از وقوع جنگ جهانی دوم، فعالیت‌های خود را متوقف کرد و نماینگان ۵۰ کشور در ۱۹۴۵ در کنفرانس ملل متحد درباره تشکیل سازمانی بین‌المللی در سانفرانسیسکو دیدار کردند تا منشور ملل متحد را تدوین کنند.
این نمایندگان براساس پیشنهادهایی دست به مشورت زدند که نمایندگان چین، اتحاد شوروی، انگلیس و ایالات متحده از اوت تا اکتبر ۱۹۴۴ در ” دمبارتن اوکز” ایالات متحده، مطرح کرده بودند البته منشور ملل متحد در ۲۶ ژوئن ۱۹۴۵ به امضای نمایندگان ۵۰ کشور رسید و لهستان که در کنفرانس نماینده نداشت کمی بعد آن را امضا کرد و یکی از ۵۱ کشور عضو اولیه شد.
گفتنی است؛ سازمان ملل متحد در ۲۴ اکتبر ۱۹۴۵ که منشور آن به تصویب چین، فرانسه، اتحاد شوروی، انگلیس، ایالات متحده و اکثریتی از سایر امضا کنندگان آن رسید به‌طور رسمی به‌وجود آمد و روز ملل متحد در ۲۴ اکتبر هر سال گرامی داشته می‌شود.
باشگاه خبرنگاران جوان
انتهای پیام/
