به گزارش لنجانا،شهرستان لنجان بدلیل همجواری با رودخانه زاینده رود از لحاظ کشاورزی رونق خوبی داشته و یکی از مناطق مهم تولید برنج در سطح استان اصفهان محسوب میشود.
برنج لنجان با توجه به طعم و مزه منحصربه فرد خود از جایگاه ویژه ای در میان مردم برخوردار بوده و در حال حاضر نیز میزان سطح زیرکشت برنج در این شهرستان بالغ بر یک‌هزار و ۹۰۰ هکتار می باشد.
متاسفانه عده ای از کشاورزان براساس یک باور غلط بعد از فصل برداشت برنج اقدام به آتش زدن کاه، کلش و ضایعات کشاورزی خود کرده و این کار را عملی مثبت در جهت غنی شدن خاک میدانند در حالی که بسیاری از کارشناسان معتقدند این کار نه تنها تمامی میکرو ارگانیزم ها و ماکروارگانیسم های موجود در خاک را از بین ببرد بلکه از نظر زیست محیطی نیز بسیار مخرب می باشد.
در شهرستان لنجان نیز برخی از افراد با بی‌توجهی به سلامتی مردم و به منظور پاکسازی و آماده سازی زمین برای کشت بعدی و همچنین ازبین بردن علف های هرز،اقدام به ایجاد حریق در اراضی کشاورزی می‌کنند که این کار تهدیدی اساسی برای بهداشت عمومی و سلامت مردم می باشد.
برخی از کشاورزان در گفتگو با لنجانا با اشاره به آتش زدن مزارع خاطرنشان کردند:جمع آوری ضایعات و علف های هرز زمین های کشاورزی مترتب هزینه هایی است که بعضا برخی از کشاورزان قادر به پرداخت این هزینه ها نبوده و متاسفانه شالیزار ها به آتش میکشند.
در این جا چند سوال اساسی مطرح است:اولا برخورد مسئولین و دستگاه های نظارتی با متخلفین برای جلوگیری از این معضلات تا چه میزان موثر بوده و آیا برای فرهنگ سازی اصولی در این زمینه صورت گرفته یا خیر؟
ثانیا:از آنجایی که بسیاری از دامداران در شهرستان و حتی استان های همجوار با کمبود علوفه و سوء تغذیه دام ها مواجه هستند،آیا مسئولین برنامه ای در جهت فرآوری بقایای گیاهی زمین های کشاورزی دارند؟!چراکه این عمل به خودی خود نیاز هر دو قشر یعنی کشاورز و دامدار را برطرف کرده و آسیبی هم به محیط زیست نمی رسد.
انتهای پیام/
