تنها حقوقش را به حساب ۱۰۰ حضرت امام(ره) واریز می کرد

به گزارش لنجانا ،سردار شهید حسین ابوالحسنی در سال ۱۳۳۹ در خانواده ای متدین و مذهبی در زرین شهر متولد شد.
شهید حسین ابوالحسنی از همان ابتدا دفاع از مظلوم و کمک به هم نوع  را سر لوحه ی کار خود قرار داده بود و تا پایان عمر بر این اصل پایبند بوده و دراین زمینه زبان زد خاص و عام بود.

به گفته یکی از همرزمان این شهید در تظاهرات قبل از پیروزی انقلاب اسلامی یکی از تطاهرات کنندگان زیردست و پای سرباز رژیم شاه در حال کتک خوردن بود که حسین با شهامت و جسارت تمام به دفاع از مظلوم جلو رفته و با نجات وی او را بدوش می کشد و شروع به دویدن می کند.
سردار شهید ابوالحسنی در میان تمام دل نگرانی ها و واهمه هایی که داشت یاد خدا  او را آرام می کرد،تا جایی که وقتی یک عده آشوبگر در ماه محرم به مسجد حمله می برند تا بچه های انقلابی را مورد هجوم قرار دهند ،در عین ناباوری دوستان ،مشغول خواندن نماز می شود.

این شهید والامقام نسبت به اطرافیان خود هیچ گاه احساس بی تفاوتی نداشت و زمانی که در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مشغول به انجام وظیفه بود،خانواده ای به سپاه پناه  آوردند،که صاحب خانه آنها را بیرون کرده بود.

در چنین شرایطی حسین به صورت خودجوش با صاحب خانه صحبت کرده که در نهایت صاحب خانه با برگشت این خانواده موافقت نمیکند و این شهید بزرگوار به ناچار یک جای امن شهر برای این خانواده چادری برپا می کند و پتو و وسایل مورد نیازشان را نیز در اختیار آنها قرار داده و دست آخر با پیگیری هایی که داشت و نیز کمک های پدر شهید الهیاری یک خانه برای این خانواده ساخته شد و با حمایت هایی که از این خانواده انجام میدادند،بچه های این خانواده موفق به ادامه تحصیل شدند.

سردار شهید حسین ابولحسنی در حالی که خودش به پول نیاز داشت اما تنها حقوقی که بواسطه چند ماه حضورش در منطقه دریافت کرده بود را  برای کمک به جبهه ها و مردم مناطق محروم به حساب ۱۰۰ حضرت امام(ره) واریز می کرد.

این شهید والامقام آخرین دفعه ای  که می خواست به جبهه اعزام شود در وصیت نامه اش  از بدهی هایش می نویسد در حالی که این سردار شهید  به کسی بدهکار نبود درواقع این بزرگوار کمک های مالی که به بعضی افراد می کرد را بدهی خود می دانست ودر موردش وصیت کرده بود.

سردار شهید حسین ابوالحسنی پس از سال ها خدمت خالصانه در حالی که معاون اطلاعات عملیات تیپ ۹۱ بقیه الله(عج) بودند،در غروب سال ۱۳۶۷ و در جزیره مجنون به فیض عظیم شهادت نائل شدند.

“روحش شاد و راهش پر رهرو باد”

منبع:همرزمان شهید
محقق و نویسنده خاطرات شهدا آقای شاهمرادی
موسسه فرهنگی راویان فتح لنجان
انتهای پیام/