به گزارش لنجانا به نقل از ایمنا، عملیات محرم در ماه محرم الحرام سال ۱۳۶۱ توسط رزمندگان اسلام در منطقه عملیاتی جنوب کشور (از منطقه عین خوش استان خوزستان تا دهلران استان ایلام) اجرا شد و از آغاز، حال و هوای کربلا داشت.
رزمندگان در این عملیات جور دیگر بودند؛ کربلا حس می شد و رزمندگان حسینی شده بودند.
تمام طراحی ها و شناسایی ها انجام شد. فرماندهان از رده تیپ تا دسته، نسبت به عملیات، توجیه و آمادگی لازم را پیدا کردند و در بعدازظهر روز ۹/۸/۱۳۶۱ گردان ها یکی پس از دیگری به راه افتادند. تا پس از غروب خورشید، بر سیاهی‌ها و تاریکی ها یورش برند.
آسمان در هم فرو رفت و خورشید در پس ابرها مخفی شد. نم نم باران، بچه ها را بدرقه می کرد. آرام آرام به بارش باران اضافه می شد. وقتی هوا کاملاً تاریک شد، رزمندگان پشت خط، آماده شنیدن فرمان از قرارگاه بودند. بارش باران بسیار تند شد و از بین شیارها و تپه ها جویبارهایی روانه گشت. رودخانۀ «چیخاب» و «دویرج» در پیش بود و نیروها و سیلاب ها هم، هر دو به سمت دویرج در حرکت بودند. بعضی از فرماندهان و نیروها بر آب پیشی گرفتند و خود را به آن سوی رودخانه‌ها رساندند و گروهی ماندند.
هوا تاریک شده بود، جز چند نفری که در کنار رودخانه منتظر عبور بودند کسی فرو رفتن بچه‌ها را نمی‌دید. آنها برای یک لحظه هم توّقف نکردند. چون فرمان به حرکت و عبور بود. خبر طغیان رودخانه به قرارگاه رسید. اما همچنان تأکید بر گذر از رودخانه بود؛ تا اینکه فرماندهان یکی پس از دیگری بر ساحل رودخانه “دویرج” حاضر شدند و دیگر عبور را مصلحت ندیدند. اما کمی دیر شده بود و تعدادی از رزمندگان، در رودخانه غرق شدند. موضوع طغیان رودخانه به مقر فرماندهی و قرارگاه رسید. همه به فکر چاره بودند و در این جا، چاره ای جز توقف نبود. این محور با یک روز تأخیر و از دست دادن جمعی از عزیزان رزمنده، عملیات را ادامه دادند. رودخانه فتح شد. «جبل الحمرین» فتح شد. «تپه ۱۷۵»با تمام افت و خیزهایش و مقاومت جانانه و جنگ تن به تن، به دست رزمندگان افتاد. مناطق «زبیدات» و «شرهانی» تسلیم نیروهای اسلام شد و عملیات محرم تا آخر آبان ادامه یافت.
یکی از فرماندهان عملیات محرم در این رابطه می گوید:
“… در عملیات محرم، تعدادی شهید و مجروح داشتیم. از میان ۱۲۵۰ شهید این عملیات حدود ۷۵۰ نفر مربوط به شهر اصفهان بود. محورهای عملیاتی”چم سری” و “چم هندی” منطقه بزرگی است؛ چون میعادگاه حدود ۷۵۰ نفر از رزمندگان و جوانان حماسه آفرین و مظلوم اصفهان است. عملیات محرم چون در ایّام عاشورا انجام گرفت، رزمندگان حال و هوای کربلایی داشتند. می شود گفت: رزمندگان این عملیات نسبت به سایر عملیات ها، حسینی‌تر و حسینی وارتر شهید شدند…»
روزی که چشم‌ها به اصفهان خیره شد
در تاریخ هر سرزمینی، روزهایی وجود دارد که از حافظه تاریخی مردم پاک نمی شود و به عنوان نقطه عطف از آن یاد می شود، استان و شهر اصفهان در تاریخ سراسر افتخار خود روزهایی را طی چهار دهه گذشته تجربه کرده که افتخار این روزها را حتی با روزهایی که به عنوان پایتخت صفویان انتخاب شده بود، نمی توان مقایسه کرد.
نام گذاری روز ۲۵ آبان با عنوان حماسه و ایثار مردم اصفهان یادی از دلاور مردانی است که استقلال و سربلندی ایران اسلامی مرهون خون های پاک آنان است.
رمز موفقیت جوانان اصفهان در طول دفاع مقدس را می توان در دین باوری و ریشه دار بودن مردم اصفهان دانست. آمار بیش از ۲۳ هزار شهید استان اصفهان، سند زنده ای برای این ادعاست که مردم ما با تمام وجود ، از دین و نظام و اسلام و انقلاب و امام خود حمایت کردند.
پیام حضرت امام خمینی(ره) مُهر پایانی بر این “دینداری” است که می توانیم بگوییم این جمله فقط برای اصفهان گفته شده و لاغیر. اگر امروز فردی از ما بپرسد راه شهدا را چگونه باید ادامه داد؟ می گوییم شهیدان انتظارات خود را در وصیت نامه یشان، بیان کرده اند. انتظارات اسلامی از قبیل: فرهنگ عاشورایی، زیر بار ظلم نرفتن، دینداری، حجاب، نماز ولایت مداری و… ، از جمله این وصایا است. ولی مهمترین بخش وصیت نامه ها که بر آن تأکید شده است تبعیت از ولایت فقیه می باشد که حضرت امام(ره)هم فرمودند:«پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت شما آسیب نرسد.
پیام حضرت امام خمینی(ره) به مناسبت شهادت جمعی از رزمندگان استان اصفهان در عملیات محرم (سال ۱۳۶۱)
“خدمت عموم مردم مسلمان و رشید اصفهان– دامت توفیقاتهم. سلامٌ علیکم بِما صَبرتُم و نِعمَ عُقبی الدّار
رحمت خداوند بر همه شهیدان و رضوان و مغفرت حق بر ارواح مطهرشان که جوار قرب او را برگزیدند و سرفراز و مشتاق به سوی جایگاه مخصوصشان در پیشگاه رّب خویش شتافتند، و سلام و درود بر شما پدران و مادران، همسران، فرزندان و بازماندگان شهدا که از بهترین عزیزان خود، در راه بهترین هدف که اسلام عزیز است، بزرگوارانه گذشته اید و در امر دفاع از دین خدا آن چنان صبر و مقاومت نشان داده اید که رشادت و استقامت یاران سیّد شهیدان، حضرت امام حسین(ع)را در خاطر جهانیان تجدید کردید.
این جانب با عرض تبریک و تسلیت به مردم قهرمان و شهید پرور استان نیروخیز اصفهان و همه ی ملت بزرگ ایران که وفاداری خود را به اسلام و خدای متعال، به نحو احسن به اثبات رسانیده اید؛ اطمینان دارم که این فداکاری ها و جانبازی ها در آیندۀ نزدیک، شجرۀ طیّبه ی اسلام را بیش از پیش بارور می نماید و دشمنان قسم خورده اسلام را به نابودی و اضمحلال محکوم خواهد ساخت.
از خداوند متعال برای شهیدان عزیز، رحمت و مغفرت و برای جانبازان مجروح و معلول، شفای عاجل و برای خانواده های محترم آنان صبر و اجر مسألت دارم.”
والسّلامُ عَلیکُم ورَحمه اللهِ وَ بَرَکاتِه
روح ا… الموسوی الخمینی
۲۵/۰۸/۱۳۶۱
بخشی از بیانات حضرت امام خمینی(ره) درباره ۲۵ آبان، روز حماسه و ایثار مردم اصفهان و شهدای عملیات محرم
«… شما در کجای دنیا می توانید جایی را مثل اصفهان پیدا کنید.؟ همین چند روز پیش، فقط در شهر اصفهان حدود سیصد و هفتاد نفر را تشییع کردند. مع ذالک همین شهید داده ها و داغدیده ها همچنان به خدمت خود به اسلام ادامه می دهند. امروز مردم ما فهمیده اند که تا فداکاری نباشد، اسلام را نمی شود پیش برد
و می دانند که همه ما باید برای اسلام فدا شویم …»
بیانات رهبر معظم انقلاب و فرماندهی کل قوا حضرت امام خامنه ای(مدظله العالی) درباره نقش مردم اصفهان در انقلاب و دفاع مقدس و روز حماسه و ایثار مردم اصفهان در۲۵ آبان
(دیدار در سال ۱۳۸۹ با خانواده های معظم شهدای عملیات محرم)
«من لازم می دانم در همین زمینه- مناقب اصفهان، مناقب مردم اصفهان – چند جمله ای عرض کنم؛اینها شناسنامه ی این مردم مؤمن و غیرتمند و ایستاده ی پای کار به حساب می آید. مردم اصفهان در یک روز ۳۷۰ شهید را تشییع کردند وخم به ابرو نیاوردند. بماند که همان روز اعزام به جبهه داشتند، پشتیبانی داشتند وحرکت کردند. این خیلی مهم است،همان طورکه [آیت الله طباطبایی] فرمودند، امام از این حرکت اصفهان تجلیل کردند. در آبان سال ۱۳۶۱ که در یک روز ۳۷۰ شهید در اصفهان تشییع شد. تعداد شهدای اصفهان در همان ماه بیش از هزار نفر است.
هزار و اندی شهید در یک ماه ! خب، چه کسی شهید می شود؟ آن کسی که در میدان است، در میدان خطر است، پیشرو است .
قبل از انقلاب، اصفهان در قضایای مختلف حضور نمایانی داشت، در قضایای انقلاب هم همین جور، در جنگ تحمیلی هم همین جور، یگان های نظامی مستقر در اصفهان، چه آنچه متعلّق به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود؛ مثل لشکر امام حسین(ع)با مرکزیت اصفهان و لشکر نجف با مرکزیت نجف آباد و تیپ قمربنی هاشم(ع) و چه آنچه که مربوط به ارتش بود؛ پایگاه هشتم شکاری که مرکز تحرک عظیمی بود و من از نزدیک کار آن پایگاه را در اصفهان دیده بودم- رحمت خدا بر شهید بابابی- و چه مرکز توپخانه در اصفهان. مجموعه ی این نقاط خیلی معنا پیدا می کند. نتیجه این می شود که بعد از انقلاب، درعرض جنگ تحمیلی هشت ساله و بعد از جنگ تحمیلی هشت ساله، در میدان هایی که برای کشور میدان های حساسی بوده است، اصفهانی ها جزو پیشروان محسوب می شده اند؛ در رتبه ی رشد و توسعه ی کشور، در مسائل علمی کشور.
برخی از گره های کور ما در نیروهای مسلح، در مراکز علمی و تحقیقاتی اصفهان باز شد. اینها افتخار است، نه برای به خود بالیدن؛ بلکه به معنای پی بردن به هویّت خود، به استعداد درونی خود و بر اساس این زمینه، حرکت کردن و به پیش رفتن.
در جنگ هشت ساله، همه می دانند و اشاره هم کرده اند؛ اصفهانی ها با این یگان های گوناگون، در خطوط مقدم کار می کردند. خوب، این برای همه معلوم است.
آنچه که برای خیلی ها معلوم نیست، نقش انسان های گمنام و بی ادعایی است که در طول سال ها در زمینه پشتیبانی ها فعالیت کردند؛ زنانی که در خانه بودند، بازاریانی که در کسب و پیشه بازار بودند، افرادی که در دستگاه های اداری مشغول فعالیت بودند، جهادگرانی که انواع و اقسام خدمات را به جبهه می رساندند. از اینها شهید داده هم داریم؛ کسانی که شهید شدند یا شهید دادند، ادعایی هم نداشتند و ندارند، اسمشان هم جایی نیست؛ اما درآسمان ها مشهورند، در ملاء اعلی شناخته شده اند…».
