به گزارش لنجانا به نقل از ایسنا، دستور عدم انجام عملیات احیاء در مواردی صادر می‌شود که بیمار علی‌رغم دریافت درمان‌های لازم دچار ایست قلبی تنفسی شده و بر اساس تشخیص پزشک، درخواست قبلی بیمار و یا درخواست بستگان عملیات احیاء بخصوص در مواردی که پیش آگهی خوبی برای درمان وجود نداشته باشد، انجام نمی‌گیرد.
درحال حاضر دستورالعمل و مجوز رسمی برای صدور دستور عدم انجام عملیات احیاء در مراکز درمانی کشور وجود ندارد و به نظر می‌رسد این دستور به صورت غیر رسمی و سلیقه‌ای انتخاب می‌شود.
در این پژوهش که توسط دکتر حسن توفیقی، استاد گروه پزشکی قانونی و دکتر آرش عکاظی، استادیار گروه پزشکی قانونی در دانشگا علوم پزشکی تهران صورت گرفته، وضعیت موجود و متغیرهایی که از نظر پزشکان اهمیت بیشتری دارند، مورد بررسی قرار گرفته است.
در راستای این پژوهش، پرسشنامه‌ای در رابطه با صدور دستور عدم انجام احیاء به پزشکان متخصص هوشبری و طب اورژانس بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران ارایه شد و 71 پزشک به آن پاسخ دادند.
نتایج این پژوهش نشان داد که 61.4 درصد پزشکان پاسخ دهنده، دستورالعمل عدم احیا را به صورت غیر رسمی و شفاهی صادر می‌کنند
وجود بیماری‌های ناتوان کننده زمینه‌ای، وضعیت نامناسب قلبی پیش از ایست قلبی اخیر، پیش آگهی نامناسب برای بیماری زمینه‌ای و آسیستول بیش از 20 دقیقه از متغیرهای اصلی و موثر در صدور دستور عدم احیاست.
در مجموع نتایج این پژوهش حاکی از شیوع بی‌ضابطه دستور عدم انجام عملیات احیاء در بیمارستان‌هاست.
این پژوهش تاکید دارد با توجه به این که در حال حاضر در کشور معیار مشخصی برای این انتخاب وجود ندارد، لازم است دستورالعمل استاندارد شده‌ای با استفاده از نظرات فقها و متخصصان مربوطه تعریف شود.
