لنجانا به نقل از خبرگزاری شبستان: “مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم” یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت اللّه سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیةاللّه(عج) که حقش بر گردن ما افزونتر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.
اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مىنویسد:
“چون ما نمی توانیم حقوق آن حضرت(ع) را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، بجا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت(عج)، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، می باشد.”
شباهت به صالح
صالح از قومش غایب شد و پس از آنکه به سوی آنها بازگشت عده کثیری او را انکار کردند چنانکه در کمال الدین از امام ابوعبدالله صادق(ع) مروی است که فرمود:
صالح مدتی از قومش غایب شد روزی که از آنان غیبت یافت میانسال و خوش هیکل و خوش اندام بود، ریش انبوه و شکم خفته ای داشت، گونه هایش سبک و در میان مردم میان بالا بود. هنگامی که به قومش بازگشت او را به صورتش نشناختند.
و آنها را بر سه طایفه دید؛ یک طایفه منکر و کافر و طایفه دیگر اهل شک و تردید بودند و طایفه سوم یقین و ایمان داشتند. اول آن طایفه که اهل شک و تردید بودند را دعوت کرد و به آنان گفت: من صالح هستم. آنها او را تکذیب کردند و دشنام دادند و راندند و گفتند: خداوند از تو بیزار است صالح به صورت تو نبود.
سپس نزد منکرین و کافرین آمد و آنها را دعوت فرمود ولی از او نپذیرفتند و به بدترین وجهی از او رمیدند. آنگاه نزد طایفه سوم آمد و گفت: من صالح هستم. گفتند: نشانه ای بگو که بدانیم تو صالح هستی چون که ما تردید نداریم که خداوند تعالی آفریدگار است هر کس را به هر شکل که بخواهد در می آورد ما در میان خودمان نشانه های قائم را به یکدیگر اطلاع داده و بررسی کرده ایم تا اینکه هر گاه بیاید برای ما معلوم باشد و صحت آن به وسیله یک خبر آسمانی بر ما محقق گردد.
صالح فرمود: من همان صالح هستم که شتر را برای شما بر آوردم. گفتند: راست می گویی همین مطلب را ما با هم بررسی می کردیم نشانه های آن چیست؟ فرمود: یک روز او آب می آشامید و روز دیگر شما. ما به خداوند و آنچه تو از جانب او آورده ای ایمان داریم. اینجاست که خداوند تبارک و تعالی می فرماید: همانا صالح از سوی پروردگارش فرستاده شده است.
و اهل یقین و ایمان گفتند: ما به آنچه او فرستاده شده ایمان داریم. و کسانی که تکبر کردند که شک کنندگان باشند گفتند: ما به آنچه شما ایمان آورده اید کفر ورزیده ایم.
راوی گوید: آیا آن زمان میان آنها عالمی هم بود که به صالح آگاه باشد؟ فرمود: خداوند عادلتر از آن است که زمین را بدون عالمی بگذارد که مردم را به سوی خداوند رهبری کند آن مردم تنها هفت روز پس از خروج صالح از میان آنها در حال حیرت که امامی را نمی شناختند به سر بردند که در همان حال هم دین خدای متعال را در اختیار داشتند و با هم متحد بودند و چون صالح ظاهر شد پیرامونش جمع شدند و همانا مثل قائم نیز مثل صالح است.
آری؛ قائم هم مانند صالح خواهد بود و آنچه بر صالح جاری شده بی کم و کاست بر او جاری می شود. با آنکه در سن پیری و پس از عمری طولانی ظهور می کند به صورت جوانی کمتر از چهل سال است.
مردم نیز بر سه دسته خواهند بود اهل یقین و شک و انکار. اهل شک و انکار را دعوت می کند و چون منکر شوند و نفی کنند آنها را می کشد و اهل یقین از او نشانه می خواهند که به آنها ارائه می دهد پس با او بیعت می کنند.
