به گزارش لنجانا به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خوزستان محمدعلی باشهآهنگر، کارگردان فیلم دفاع مقدسی “ملکه” پس از نمایش فیلم در شهر اهواز در نشستی گفت: ما هنوز چیزی از واقعه هشت ساله نگفتهایم و شاید سالها طول بکشد تا این فضا تهنشین شود. فکر میکنم ما هنوز در غبار این هشت سال زندگی میکنیم و هنوز تبعات و آثار ناشی از جنگ در جامعه ما حضور دارد و هنوز فرصت بازآفرینی خیلی از اتفاقات به دلایل مختلفی دست نداده است.
وی با اشاره به این که اقتصاد فعلی کشور اجازه صحنهپردازی خاص چنین سینمایی را نمیدهد، تصریح کرد: این گونه سینما مدعیان زیادی دارد که آنها اجازه ایدهپردازی را نمیدهند و همین موجب میشود نتوان به راحتی در این حوزه فکر کرد؛ لذا در این شرایط نمیشود خیلی مسایل را مطرح کرد؛ البته در اروپا و آمریکا نیز که چندین دهه از جنگهای آنها میگذرد، هنوز نمیتوانند بعضی مسایل را بازآفرینی کنند.
باشهآهنگر تاکید کرد: من قاطعانه میگویم اتفاقاتی که در این هشت سال رخ داده، ناگفتههای جذابی دارد که میتواند به رشد کیفی سینما کمک کند و اگر شرایط مهیا شود این گونه سینما میتواند برترین گونه سینمایی ایران شود.
وی با بیان این که ما در منطقهای قرار گرفتهایم که جنگ را کاملا با پوست و گوشت خود درک کردهایم، توضیح داد: در خوزستان سایه جنگ هر روز و هر ثانیه در اطراف ما وجود دارد و ما نمیتوانیم بدون فکر کردن به جنگ به زندگی خود ادامه دهیم. حتی وقتی جنگ نباشد باز هم آثارش در این کشور تاثیرگذار است. پس برای چنین واقعه مهمی باید تحلیلها و ایدهپردازیهای خوبی صورت بگیرد.
این فیلمساز ادامه داد: البته پشتوانه ایده نو یک پژوهش، تحقیق و نوشته قابل اعتناست. اگر تحقیق و پژوهش در این زمینه صورت نگیرد، شاهد اتفاقاتی که الان در سینمای دفاع مقدسی ما وجود دارد خواهیم بود. یعنی فیلمهایی که پشتوانه تحقیق ندارند و حاوی آسیبهای زیادی همچون تخریب و تحریف تولید میشوند و مهمتر از همه این که پلهای پشت سر ما را نیز تخریب میکنند.
کارگردان فیلم سینمایی “ملکه” همچنین اظهار کرد: متاسفانه تماشاچی ما کم حوصله شده است و هنگام دیدن فیلم چند بار وایبر و واتساپ را چک میکند چند بار اس ام اس میدهد؛ بنابراین اگر کارگردان یک لحظه در فیلم غفلت کند تماشاگر فیلم را رها میکند؛ به ویژه در حوزه جنگ که کمی هم دلزدگی وجود دارد.
او خاطرنشان کرد: من اگر بخواهم فیلم جوانپسند بسازم کار سادهای است. در فیلم «ملکه» شما جز شمایل دوری از یک دختر جوان زن دیگری را نمیبینید؛ چراکه فیلم کاملا مردانه است اما در لایههای پنهانش عشقی وجود دارد. بیشتر فیلمهای جنگی ما با یک حادثه پرتنش شروع میشوند اما فیلم من با زندگی، دشمن، قربانی و چیزهایی خاص در یک فضای سوخته آغاز میشود.
باشهآهنگر تاکید کرد: ما در منطقهای هستیم که سایه جنگ همیشه در کنارمان هست. شاید گلولهای در کنارمان منفجر نشود اما حتما گلولهای چند کیلومتر آن طرفتر در حال انفجار است. ما اگر قانون دفاع را حفظ نکنیم امکان دارد که هر لحظه آن گلوله به خاک ما نیز برسد.
وی در ادامه این نشست در پاسخ به این که چرا اسم “ملکه” را برای فیلماش انتخاب کرده است گفت: خداوند در قرآن کریم میفرماید: «من زنبورها را کنار محل زندگی شما فرستادم و به آنها گفتم از شهدشان به شما بدهند تا شما استفاده کنید». چرا خداوند بعد از انسانها با زنبورها حرف میزند؟
این کارگردان سینما توضیح داد: در سکانس پایانی فیلم مونولوگی از سیاوش میشنویم که میگوید: «گوش کن سامی! چرا وقتی به زنبورها حمله میشه به جای این که از خودشون دفاع کنند از خونهشون دفاع میکنن؟» در واقع این همان چیزی است که ما باید به آن توجه کنیم. ما همیشه باید آمادگی دفاع را داشته باشیم ولی نجنگیم. این بحث خیلی ظریف است و من به خاطر نبود درک درست از چیزی که میگویم، شلاق خوردهام. برخلاف زنبور کارگر که وقتی به مهاجم حمله میکند نیشش در بدن مهاجم میماند و خودش میمیرد زنبور ملکه وقتی حمله میکند نیشش در بدن مهاجم نمیماند و زنده میماند تا بتواند زنبورهای کارگر را آماده دفاع کند.
باشهآهنگر درباره انتخاب بازیگران این فیلم بیان کرد: بیش از 70 درصد بازی یک بازیگر را وضعیت فیزیکی و چهره و چشمهای بازیگر تشکیل میدهد. اگر غیر از این باشد هر چه قدر هم که نقش قوی باشد نمیتواند احساس را انتقال دهد. معمولا برای هر نقشی چندین کاندیدا وجود دارد اما کشور ما در بخش بازیگری فقیر است و تعداد انتخاب ما برای یک فیلم اندک است و انتخاب بازیگر جزو مراحل بسیار سخت محسوب میشود.
او اضافه کرد: من نقش اصلی فیلم «ملکه» را به یکی از بازیگران پیشنهاد دادم. حتی توافقنامه هم نوشته شد اما متاسفانه یک هفته قبل از فیلمبرداری قرداد دیگری را با فیلم دیگری بست و کار ما واقعا سخت شد.
باشهآهنگر در جمع دانشجویان اظهار کرد: من در این فیلم راجع به انسان صحبت میکنم؛ انسانی که یک بار لباس عراقی بر تن دارد و یک بار هم لباس ایرانی. ما در این فیلم انسان را بررسی میکنیم همان طور که خداوند نیز در قرآن بارها و بارها از لفظ انسان استفاده میکند.
این هنرمند گفت: بیایید مقداری جهانیتر فکر کنیم. مشکل داستانها، تولیدات داخلی و صنعت ما این است که همه چیزمان محلی است. اگر ما چارچوبهای محلی را نشکنیم و جهانیتر فکر نکنیم و در منطقه خودمان افقهایمان وسیعتر نشود در همین مقطعی که هستیم میمانیم.
این کارگردان خوزستانی اظهار کرد: من میگویم این جنگ فقط جنگ هشت ساله نیست. من از جنگهایی که انسانها با هم دارند ورای قومیت، نژاد و زبانی که دارند حرف میزنم. ما زمانی با کشور عراق جنگیدیم و سه دهه از آن گذشته است. الان وقتی آمرلی آن شهر شیعهنشین در شمال عراق میخواهد آزاد شود این ما هستیم که به آنها کمک میکنیم. واقعا چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟
او اضافه کرد: اگر قرار باشد من نیز مثل دهه 90 فکر کنم و این نفرت را تکثیر کنم آن وقت دیگر نمیتوانم حرف دیگری بزنیم. هنر، اثر هنری و فرزندان ما باید حرف زمانه خودشان را بزنند. در بازآفرینی اسطوره نیز اسطوره را باید بازخوانی و به صورت امروزی بازنگری کنیم.
باشه آهنگر با بیان این که اگر تولیدات ما به شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی امروز توجه نکند محکوم به عقبماندگی است توضیح داد: مهمترین اشکال ما در هنر این است که فرزند زمان خودش نیست. در حال حاضر عراق به عنوان یک پایگاه اقتصادی برای ما مطرح است. دوران قدیم گذشته است و ما باید حسن همجواری خود را پیدا کنیم.
وی خاطرنشان کرد: سیاستمدارها و اقتصاددانها یک جور حرف میزنند. هنر نیز جور دیگری حرف میزند. ممکن است که هدف یکی باشد اما مدل اثرگذاری فرق میکند. ما در تولید آثار هنری قرار است دلی به دست بیاوریم.
در پایان این نشست و در بخش فیلمهای سینمایی جشنواره فرهنگی هنری نکوداشت دفاع مقدس از محمدعلی باشهآهنگر و دانش پاشایی و در بخش مستند از فرید دغاغله، مهدی طرفه، عباس امینی، علی مخملباف، الهام حسینزاده، آرش کوردسالی، محمود رحمانی، رضا عبیات، حسین مهدویان، مهران سبزقبا، حمید باویساجد و بهزاد وزیری قدردانی شد.
بنا بر این گزارش ، این مراسم در ادامه برنامههای جشنواره فرهنگی هنری نکوداشت دفاع مقدس در دانشگاه شهید چمران اهواز در تالار اجتماعات دانشکده علوم برگزار شد.