احمد بیگدلی چطور چهره شد؟

به گزارش لنجانا به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در اصفهان،این نویسنده با اشاره به آثار و شخصیت احمد بیگدلی که به تازگی از دنیا رفته است، اظهار کرد: بیگدلی به داستان همچون یک تفریح و سرگرمی نگاه نمی‪کرد بلکه آن را جدی می‌گرفت‌

او با بیان این‌که از اواسط دهه 1360 با احمد بیگدلی آشنایی داشته است، ادامه داد: در این اواخر کم‌تر بیگدلی را می‌دیدم، چون اصفهان نبود و من نیز اهل سفر نبودم؛ با این حال از طریق تلفن با او ارتباط داشتم.

نویسنده “نام‪ها و سایه‪ها” اضافه کرد: “اندکی سایه” شاید بهترین کار بیگدلی باشد. آخرین داستانی که از او به من رسید نیز در مجله “دریچه” چاپ شد و من نیز مطلبی درباره آن نوشتم

اخوت با تاکید بر این‌که نمی‪توان شخصیت بیگدلی را در یک جمله خلاصه کرد، گفت: مهم‌ترین ویژگی بیگدلی جدی و حیاتی بودن داستان‌نویسی برای او بود که در این اواخر با تدریس داستان‌نویسی نیز همراه شده بود. اما از ویژگی‪های شخصیتی او مهر شدیدش به خانواده و گرایش‪های عرفانی‌اش بود. بیگدلی در عین امروزی بودن، علایق مذهبی نیز داشت.

او با اشاره به سبک داستان‌نویسی بیگدلی، افزود: بیگدلی نثر فوق‌العاده خوبی داشت و اغلب نکاتی که برای داستان مهم است، همچون ساختار داستان، برای او مهم بود. همچنین علاقه‌مند نبود که حرف نو و عجیب غریبی بزند تا انگشت‌نما شود.

نویسنده “پاییز بود” با تاکید بر استفاده تجربه‪های شخصی نویسندگان در آثارشان، تصریح کرد: بیگدلی تجربه‪های شخصی خود را در داستان وارد می‌کرد و به داستان خود روح می‌داد

محمدرحیم اخوت با اشاره به جلسات داستان‌خوانی، اظهار کرد: هنگامی که بیگدلی همیشه با داستان تازه‌ای به جلسات داستان‌خوانی وارد می‌شد هنگامی که داستانش مورد نقد شفاهی حاضران قرار می‌گرفت، محکم جواب می‌داد “درستش می‌کنم”. او همچون پدری که در مورد فرزند خود می‌گفت ادب و تربیتش می‌کنم، با همان لحن می‌گفت درستش می‌کنم.

این نویسنده در ادامه خاطرنشان کرد: جای بیگدلی خالی است و امیدوارم آثاری که هنوز از او به چاپ نرسیده است در آینده نزدیک چاپ شود.

***

همچنین قاسم‌ آهنین‌جان گفت: یکی از بارزترین ویژگی‌های احمد بیگدلی این بود که بدون حضور در پایتخت توانسته بود خودش را مطرح کند.

این شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ‌منطقه خوزستان، اظهار کرد: احمد بیگدلی متولد و بزرگ‌شده اهواز بود و سابقه بسیاری در تئاتر داشت و می‌توان گفت از پیشکسوت‌های تئاتر خوزستان است. او بعد از تئاتر به قصه‌نویسی روی آورد و سال‌های طولانی نوشت اما به دلایل مختلف آثارش را چاپ نمی‌کرد.

او در ادامه اظهار کرد: بیگدلی کم‌کم از انزوا بیرون می‌آید و به سمت حضور در محافل و چاپ آثارش می‌رود و چاپ آثارش به گونه‌ای می‌شود که معتبرترین ناشران ایران کتاب‌هایش را چاپ می‌کنند. او از یک نویسنده خوزستانی پا را فراتر می‌گذارد و به نویسنده‌ای تبدیل می‌شود که اهالی قصه و داستان در کل ایران او را می‌شناسند و کارهایش را با حساسیت و دقت دنبال می‌کنند. در واقع می‌توان گفت او به یکی از داستان‌نویس‌های شاخص جنوب و ایران تبدیل می‌شود.

این شاعر خوزستانی اظهار کرد: ‌احمد بیگدلی با توجه به این که تهران‌نشین نبود و زیاد در محافل هنری حضور نداشت به کمک آثارش توانست به یکی از نویسنده‌های مطرح کشور تبدیل شود.

او در ادامه بیان کرد: امروز اهالی قصه و داستان به آثار بیگدلی با دقت و وسواس خاصی رجوع می‌کنند. در واقع احمد بیگدلی توانست چهره شود و این چیزی بود که بعد از احمد محمود خیلی کم برای داستان‌نویسی خوزستان اتفاق افتاد مگر برای یکی دو نفر.

آهنین‌جان با بیان این که زبان داستانی بیگدلی سبک و سیاق خاصی نداشت اظهار کرد: بیگدلی به زعم من در داستان‌نویسی یک داستان‌نویس معمولی است اما این که می‌گویم معمولی است در واقع کیفیت کار او بوده و منظور من به منزله یک چیز نازل نیست.

او ادامه داد: او نویسنده‌ای بود که محور کارهایش آدم‌ها و اجتماع پیرامونش بود و به همین دلیل مخاطب را با داستان‌های خودش درگیر می‌کرد. داستان‌های بیگدلی در فضاهای مصنوعی و ذهنی نبودند بلکه دقیقا عامل موفقیت او این بود که آدم‌های داستان‌هایش با آدم‌های اجتماع مانوس هستند و مخاطب می‌تواند با آن‌ها همذات‌پنداری کند.

این شاعر گفت:‌ بیگدلی از کسانی بود که از نوجوانی مانوس با قرآن بود و به شدت به قرآن علاقه داشت و شبانه‌روز از قرآن جدایی نداشت. از طرفی شعر مدرن را نیز خیلی دوست داشت.

او اظهار کرد: بیگدلی سال‌های زیادی از خوزستان دور شد و به اطراف اصفهان رفت و زندگی منزوی و تنهایی داشت و متمرکز بر داستان‌نویسی بود. به نظر من توجه کردن به نوع زندگی بیگدلی می‌تواند سرمشق خوبی برای نویسندگان جوان باشد.

آهنین‌جان خاطرنشان کرد: از بیگدلی آثار زیادی به جا مانده و امیدوارم زندگی او مطرح و مکتوب شود چراکه زندگی نویسندگان و شاعران خوب می‌تواند حامل تجربه‌های بسیاری برای دیگران باشد. مرگ بیگدلی فقدان بزرگی برای ادبیات کشورمان است. بیگدلی به رغم سن و سالش کارهای بسیاری را هنوز چاپ نکرده و با فعالیتی که این اواخر داشت آثار بهتری هم می‌توانست تولید کند که مرگ به او امان نداد.

احمد بیگدلی 26 شهریورماه در سن 69 سالگی از دنیا رفت.