به گزارش لنجانا به نقل از خبرگزاری فارس، 270 نفر از دانشجویان و نخبگان دانشگاه صنعتی شریف طی نامه‌ای به روحانی تأکید کردند: ما نه معدودیم، نه کم‌سواد و بی‌سواد؛ ولی به توافق ژنو نقد داریم چرا که فهمیدیم آنچه از حقوق ملت ایران باید به صراحت درج می‌شد، گنگ و قابل تفسیر آمده است.
متن کامل این نامه به شرح ذیل است:
” جناب آقای حجت الاسلام و المسلمین دکتر روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
سلام علیکم و رحمه الله
ما دانشجویان و نخبگان دانشگاه صنعتی شریف تاکنون در مقاطع مختلف و در روند مذاکرات بارها بنا برآنچه وظیفه خود می‌دانستیم از تیم مذاکره کننده حمایت کرده و گفته‌ایم که حاضریم در این راه پرخطر تا آخرین قطره خون، احمدی روشن‌ها و شهریاری هایی باشیم که این بار عظیم را که همانا ساخت استحکام درونی نظام در مسیر پیشرفت و عدالت میهن اسلامی است به پیش ببریم.
این در حالی است که تنها خواسته ما در این موقعیت حساس و سرنوشت ساز از تیم مذاکره کننده و حضرتعالی این بود که در جریان مذاکرات، سر سوزنی از حقوق قطعی و مسلم ملت ایران کوتاه نیامده و از موضع اقتدار، حافظ عزت و استقلال ملت ایران باشید و به پشتوانه نخبگان جوان در مقابل هرگونه زیاده خواهی و سلطه گری ایستادگی کرده و با تلاش فعال و مبتکرانه دیپلماتیک و فراموش نکردن نسبت خود با دشمن، حافظ موضع قوی جمهوری اسلامی باشید.
اما پس از انعقاد توافقنامه همانند بسیاری دیگر از دانشجویان و اساتید دانشگاهمان ابهامات و انتقاداتی نسبت به توافق انجام شده در ذهن های ما به وجود آمد که گاهاً به بیان آنها نیز پرداختیم ولی در کمال ناباوری متأسفانه شاهد آن بودیم که شما منتقدین توافق ژنو را “عده ای معدود کم سواد” یاد کردید که “از جای معدود تغذیه می‌شوند” و حتی معاون اول شما انتقاد به توافق ژنو را “از روی حسادت” دانستند.
جنابعالی بارها در دوران ریاست جمهوری خود و در مراسم و سخنرانی های مختلف، از روز تحلیف تا سخنان خود در دانشگاه شهید بهشتی و تا سفر خوزستان بر لزوم نقد و انتقاد پذیری در جامعه تأکید کرده اید و آنرا یکی از مهمترین ویژگی‌های این دولت برشمرده اید؛ چنانکه گفته‌اید: “آزادی در این دولت به معنای واقعی نمایان می‌شود” و همچنین بارها تاکید کرده‌اید که “انتقاد در این دولت آزاد است” و حتی آن را لازمه پیشرفت و مانع دیکتاتوری و انتقادکنندگان را درخور تشویق دانسته اید.
جناب آقای دکتر روحانی، ما دانشجویان و نخبگان دانشگاه شریف نه معدودیم، نه کم سواد و بی سواد؛ ولی به توافق ژنو نقد داریم. نقد داریم زیرا متن توافق نامه را خواندیم، به بحث نشستیم، نزد اساتیدمان رفتیم و فهمیدیم آنچه از حقوق ملت ایران می بایستی به صراحت و بر اساس NPT در توافق نامه درج می شده، گنگ و مبهم و قابل تأویل و تفسیر آمده. نزد اساتیدمان رفتیم، کمی تأمل کردیم و فهمیدیم نه تنها خبری از فروپاشی سازمان تحریم نیست بلکه خدشه‌ای هم بر تحریم های اصلی وارد نگردیده.
آقای دکتر روحانی، ما به توافق ژنو نقد داریم و نقدمان را به صراحت بیان می کنیم. نقد داریم به عدم توازن در آنچه در این گام به نیابت ملت ایران داده و ستانده شده. نقد داریم به اینکه تمام حقیقت به مردم گفته نشد. نقد داریم و البته سوال هم.
همگان می دانیم اصلی‌ترین نگرانی طرف غربی از برنامه هسته‌ای کشورمان ذخیره اورانیوم 20 درصد بوده است و اصلی‌ترین معضل ما نیز تحریم‌های بانکی و نفتی؛ اما متاسفانه در مذاکرات اخیر مشاهده شد با اینکه اصلی‌ترین نگرانی طرف غربی رفع شده است، اصلی‌ترین تحریم‌ها یعنی تحریم‌های بانکی همچنان پابرجا مانده و تحریم‌های نفتی نیز به قوت خود باقی است و تنها مکثی(pause) در روند رشد آنها ایجاد شده است. در واقع تیم مذاکره‌کننده بخشی مهم و شاید اصلی‌ترین سنگرهای فتح شده در طی سال‌های گذشته را به عنوان امتیاز به طرف غربی اهدا کرده و دقیقاً تا خطوط قرمز کشور عقب نشسته اما نتوانسته طرف غربی را از مواضع ظالمانه خود در تداوم تحریم های بانکی و نفتی عقب براند.
سوال اساسی این است که آیا در مذاکرات بعدی راهی جز عبور از خطوط قرمز کشور برای تیم مذاکره کننده باقی مانده است؟ آیا امتیازات داده شده با امتیازات گرفته شده تناسب و توازن دارد؟
آنچه به اختصار بدان اشاره شد، تنها گوشه‌ای از سوالات و ابهامات بسیاری بود که پیرامون توافق ژنو و حواشی آن به نظر دانشجویان و اساتید دانشگاه‌ها می‌رسد. افسوس که در جریان مذاکرات از وزیر محترم خارجه دولت تدبیر و امید به دانشگاهمان دعوت کردیم و پاسخی جز عرض پوزش آقای وزیر نشنیدیم، از معاونین ایشان دعوت نمودیم و پاسخی مشابه دریافت کردیم و سوالات و ابهاماتمان بی پاسخ ماند. افسوس از آنچه شد و صد افسوس که عالیترین مقام اجرایی کشور منتقدان عملکرد دولت خود را این بار نه تندرو و افراطی که کم سواد و وابسته معرفی کرد.
در اینجا ما به نمایندگی از دانشجویان دانشگاه شریف از شما دعوت می‌کنیم با حضور در دانشگاه، در یک فضای عقلانی و به دور از هیاهوهای مرسوم سیاسی، به بخشی از سوالات دانشجویان و اساتید دانشگاه خصوصاً در مورد توافقنامه ژنو پاسخ دهید. البته امیدواریم این بار تریبونی هم برای اعلام نظر و طرح پرسش‌های دانشجویان در نظر گرفته شود.” /ت
