به گزارش لنجانا،هرساله مردم سراسر دنیا همزمان با فرا رسیدن موسم اربعین حسینی کمر همت خود را بسته و برای وصال به معشوق خود،اباعبدالله الحسین(ع) سوی نینوا رهسپار می شوند.
امسال نیز مردم با حضور پرشکوه خود بار دیگر ثابت کردند که سختی و دوری راه نمی تواند آنها را از شوق دیدن محبوب شان باز دارد.
-
- زائرین از کشور اندونزی
قدم های قشرهای مختلف مردم آنچنان استوار بود که گویی اربعین اهدنا صراط مسقیم نجف تا کربلاست و کشتی نجات امام حسین(ع) آماده است تا همه دلدادگان و معشوقان خود را در پیچ و خم مسیر وصالش همراهی کند.
در مسیر راهپیمایی به موکب علی بن موسی الرضا(ع) برخوردیم،موکبی که توجه هر دلداده ای را به خود جلب می کرد.
این موکب هر روزه پذیرای هزاران دلداده ای بود که با پای پیاده به سوی نینوا، قدمگاه انبیاء و امامان رهسپار بودند اما این موکب مکانی فراتر از محل استراحت زائرین بود،موکبی که زائرین ابا عبدالله الحسین(ع) نگاه به پنجره فولاد صحن آن دوخته بودند و از همان جا به امام غریب،آقا علی بن موسی رضا(ع) عرض سلام می کردند.
در میانه های راه شاهد کودکانی بودیم که تنها افتخارشان خادمی زائرین اباعبدالله الحسین(ع) بود و در این بین کودکی به چشم می خورد که تنها یازده سال داشت و کل ایام سال را به کارگری می پرداخت تا بتواند نوشیدنی گوارا برای زائرین امام حسین(ع) فراهم کند.
کوله های زائرین کشورهای مختلف به تصاویر افرادی که جان خویش را در طبق اخلاص قرار داده و بعضا افرادی که در این راه به مقام شهات نائل آمده اند مزین شده بود،بزرگوارانی که باعث شده اند تا ما اینگونه و آسوده خاطر رهسپار دیار عاشقان شویم.
هوا آرام آرام تاریک میشد و زمزمه زائرین در چنین لحضاتی این بود:یا حسین لحظه به لحظه به یاد تو هستیم و قدم به قدم این جاده های فراق را به عشق وصال به تو سپری می کنیم و حسین جان این بدان که شب و روز ، طلوع یا غروب برای ما فرقی ندارد چراکه حال و هوای داشتن و رسیدن به تو چیز دیگری است یا سیدشهدا!
این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست
این چه شمعی است که جان ها همه پروانه ی اوست
انتهای پیام/
