به گزارش پایگاه خبری تحلیلی شهرستان لنجان (لنجانا)، وقتی روز عید قربان خبری آمد با این عنوان که “تعدادی از حاجیان بر اثر ازدحام در منا جان باختند” نگاه ها به این سمت رفت که که ملیت این حاجیان چه بوده است و چرا.
موضوع فراتر از این حرف‌ها به پیش رفت، تعداد جان باختگان افزایش یافت و برخی کشورهای قربانی در صدر این تلفات قرار گرفتند با روشن شدن این موضوع که قربانیان از کدام کشورها بودند، علت حادثه و گمانه زنی ها بالا گرفت که پیش از این به آن پرداخته شد اما اگر بخواهیم ارتباطی میان ملیت ها و این حادثه پیدا کنیم شواهد به طرز عجیبی دست در دست هم داده تا واژه عمد در این مقال خوش بنشیند !
در بحبوحه این فاجعه، کشورها علاوه بر اینکه اعلام می کردند که آیا زائرینشان جزء مصدومین و یا قربانینان هستند و متعاقبا آمار می دادند شاهد این بودیم که کشورهای حاشیه خلیج فارس جز آمار قربانیان نیستند به طور مثال وزارت بهداشت کویت اعلام کرد تمام حجاج این کشور در مکه مکرمه در صحت کامل هستند و در فاجعه منا آسیبی ندیده‌اند.
یک مقام مسئول در بعثه حج قطر به خبرگزاری رسمی این کشور “قنا” اعلام کرد تمام حاجیان قطری سالم هستند و هیچ مفقودی یا فوتی در حادثه از قطر نبوده است.
محمد مطر الکعبی رئیس بعثه حج امارات نیز اعلام کرد همه حجاج اعزام شده این کشور به مکه در سلامت کامل هستند. وی همچنین از تماس تلفنی محمد بن زاید ولی عهد ابو‌ظبی برای اطمینان از صحت حال حجاج خبر داد.
عیسى بن یوسف البوسعیدی رئیس بعثه حج عُمان اعلام کرد در حادثه دیروز تنها یکی از حجاج عمانی مفقود شده است و یکی از خویشاوندان این حج‌گزار اعلام کرده که این فرد مفقود به بیمارستان منتقل شده است.
بر این اساس، در فاجعه منا به ترتیب شمار قربانیان از کشورهای؛ ایرانی، مراکش، کامرون، هند، مصر، چاد، سومای، سنگال، پاکستان، سنگال، تانزانیا، نیجریه، الجزائر، اندونز، کنیای، هلندی و بروندی….هستند البته این آمار مدام در حال جا به جایی است.
کشور نیجریه در این حادثه ۶۰۰ کشته داشته است و مصری ها و پاکستانی های زیادی در این حادثه جان خود را از دست داده اند.
بدین ترتیب، تنها آمار کشته شدگان ایرانی و نیجریه ای ، رقمی بالاتر از آمار ادعایی سعودی ها می شود که با افزودن تلفات سایر کشورها، تعداد قربانیان به بیش از ۲۰۰۰ نفر می رسد این در حالی است که مقامات سعودی از روز دوم پس از حادثه آمار این قربانیان را ۷۱۷ نفر اعلام کرده و هم‌چنان بر آن پافشاری می‌کنند.
فارغ از اینکه علت حادثه چه بوده است، شمار کشته ها و همچنین مفقودین ایرانی کمی عجیب به نظر می رسد. آمار کشته ها و همچنین تعداد مجروحین ایرانی این پرسش را به وجود می آورد که چرا تعداد کشته ها و زخمی های ایرانی در صدر همه جدول هاست؟! و سوال دیگری را که می شود پرسید این است که چرا کشورهای حوزه خلیج فارس و … در این لیست حضور ندارند؟
*سه مسیر برای رسیدن حجاج به منطقه رمی جمرات وجود داشته است که مسیر اول به شهروندان سعودی اختصاص داشت و مسیر دوم به حجاج کشورهای عربی و مسیر سوم به اتباع دیگر کشورهای جهان، بر این اساس حجاج ایرانی در مسیر سوم جایی که فاجعه رخ داد درحال حرکت بودند!
*کاروانهای ایرانی و آفریقایی به طور متراکم و بعضا دیگر کشورها پشت سر هم در حال حرکت بودند، در کنار این مسیر که حدودا ۸ متر عرض داشت چادرهای حجاج الجزایری مستقر بود که در فواصل مختلف درب هایی برای آن ها قرار داشت و هنگامی که فاجعه رخ می دهد این درها که بسته بود.
*با بحرانی شدن اوضاع انتظار میرفت درب ها باز شود اما با وجود اینکه پلیس های عربستانی پشت در ها حضور داشتند بازهم آنها را درب ها را تا ساعت ۱۹ آن روز باز نکردند.
چرایی تلخی این جا مطرح میشود که چرا درب ها با وجود نیروهای پلیس باز نشد و چرا نیروهای امداد اینقدر دیر به محل حادثه رسیدند چراکه طبق گفته شاهدان عیتی اگر درها باز می شد تعداد کمتری قربانی می شدند و اگر دکترها زودتر و با تعداد بیشتری اعزام می شذند خیلی از این حجاج قابل احیا می یافتند.
اکنون رسانه های عربی ایران را محکوم می کنند که از این فاجعه اقدام به بهره برداری سیاسی کرده است اما قضاوت با شما؛ وجود این آمار و رخ دادن این فاجعه در مسیر سوم آن هم زمانی که کاروانهای ایرانی و افریقایی در حال حرکت هستند، باز نشدن درها به مدت طولانی، و نرسیدن نیروهای امداد ذهن را به سمتی سوق میدهد که واژه “عمد” را مانند آونگی مقابل چشم تکان می دهد.
در انتها گفتگو با یک شاهد عینی را می آوریم تا مقامات سعودی نگویند ایرانی ها بدون آنکه در فضا حضور داشته باشند خدمات رسانی عربستان را زیر سوال میبرند! حسین شیرازی کاروان جانبازان تهران می گوید: جمعیت حجاج بسیار بود و در مسیر حرکت آرامی داشتیم، همان ۵ سانتی هم که می‌توانستیم حرکت کنیم و به جلو برویم متوقف شد، درهای اطرافمان بسته بود و نمی‌توانستیم خود را نجات دهیم.
اوج قضیه روبروی درهای مقر حجاج الجزایری بود، خودم جلوی این در بودم و چندین بار به عربی گفتم “افتح باب” “افتح باب”.
من در کنار در ورودی چادرهای حجاج الجزائری میان حجاج گرفتار بودم، به در چسبیده بودم و با خودم فکر کردم که اگر این در باز شود قطعا با هجوم جمعیت مرگ من حتمی خواهد بود در لحظه‌ای مشاهده کردم که ۲، ۳ نفر از سیاهپوستان که قد بلندی داشتند پاهایشان را روی زانوانم گذاشتند و از روی کتف من به بالا رفتند، ارتفاع زیاد بود حدود یک تا یک و نیم متر باید پای خود را بالا می‌بردند، دو بار شهادتین را گفتم و لحظه آخر امام زمان (عج) را قسم دادم…
منبع: YJC
انتهای پیام/
