به گزارش لنجان نا به نقل از بلومبرگ، کالین کاهل، مشاور امنیت ملی جو بایدن، معاون رئیس جمهوری آمریکا در سخنانی گفت که «ضربالاجل سیاسی واقعی» برای یک توافق هستهای نهایی بین کشورهای گروه ۱+۵ و ایران ۹ جولای است.
این در حالی است که چند روز پیش (۲۲ ژوئن) جاش ارنست، سخنگوی کاخ سفید گفت: «ما به ضربالاجل پایبند هستیم. ضربالاجل ۳۰ ژوئن است». با این حال وی گفت که پس از ضربالاجل «ممکن است یک بازه زمانی کوتاه برای تطابق مورد نیاز باشد» تا یک توافق را تکمیل کرد.
اظهارات کاهل در واقع اولین باری است که یک مقام آمریکایی به طور علنی تأیید میکند که تیم مذاکرهکننده آمریکایی مجاز شده است تا یک هفته بیشتر در اتاقهای مذاکرات حضور داشته باشند تا یک توافق حاصل شود.
کاهل که همزمان معاون دستیار امنیت ملی باراک اوباما نیز است روز جمعه و خطاب به حاضران در کنفرانس «پروژه امنیت ملی ترومن» گفت که مذاکرهکنندگان ایالات متحده براساس این دیدگاه عمل میکنند که تا ۹ جولای برای کامل کردن توافق فرصت دارند. وی گفت اگر توافق تا پیش از ۹ جولای به کنگره ارائه شود، دوره بررسی توافق از سوی قانونگذاران آمریکایی ۳۰ روزه خواهد بود و اگر پس از ۹ جولای به کنگره ارائه شود، این دوره ۶۰ روزه خواهد بود.
کاهل گفت که دولت نمیخواهد بازه زمانی ۶۰ روزهای را برای بررسی توافق به کنگره دهد زیرا اجرای آن را با تأخیر همراه میکند. اگر این توافق تا ۹ جولای در اختیار کنگره قرار بگیرد، قانونگذاران آمریکایی مجبور خواهند بود که پیش از تعطیلات تابستانی رأی تأیید یا عدم تأیید خود را در مورد آن اعلام کنند. اما اگر توافق پس از ۹ جولای به کنگره ارائه شود، رأی گیری در مورد آن، همچنین وتوی احتمالی آن و رد وتو از سوی اکثریت دوسوم اعضای سنا موجب میشود که ماجرا تا سپتامبر به تأخیر افتد.
وی در پاسخ به اینکه آیا یک توافق نهایی در کار خواهد بود، عنوان داشت: «خواهیم دید».
کاهل گفت: «واقعیت این است، ما میدانیم که خواستههای اساسی ما کدام هستند … و ایران در ماه آوریل با آنها موافقت کرده است. بنابراین ما قادر خواهیم بود به این خواستههای اساسی پایبند بوده و یک توافق را به دست آوریم … یا اینکه ایرانی تصمیمات دشوار را نگیرند و در نتیجه توافقی در کار نخواهد بود».
مشاور امنیت ملی جو بایدن همچنین افزود: «سخنسراییهای سیاسی» از جانب ایرانیها امری عادی است، مذاکرات احتمالا به «مراحل نهایی» خود خواهد رسید؛ وی همچنین عنون داشت نسبت به نتیجه این مذاکرات «بهطور محتاطانه خوشبین» است.
کاهل در این سخنرانی همچنین به دنبال رد کردن انتقادات علیه مذاکرات انجام شده از سوی دولت است، از جمله این تصور که دولت به شدت خواهان نهایی کردن توافق به عنوان میراث سیاست خارجی خود است و اینکه خواهان پذیرش یک توافق بد است.
وی گفت: «ما میدانیم این افسانه نادرست است زیرا این فرصت را داریم که آن را برای چندبار انجام داده و تاکنون آن را پشت سر گذاشتهایم».
به گفته کاهل، توافق مدنظر بسیاری از قانونگذاران و برخی سران خارجی که شامل برچیدن برنامه (هستهای) ایران و پایانی بر غنیسازی اورانیوم از سوی آن همچنین پایانی بر حمایت ایران از تروریسم در سرتاسر جهان باشد، غیر واقعبینانه است.
وی گفت: «من آن را یک توافق ناب و خارقالعاده توصیف میکنم، زیرا بسیار زیبا است اما نهایتا افسانهای است. ما هیچ راهی برای دستیابی به این نتیجه نداریم».
وی گفت: توافق هستهای مجزا بوده و به دیگر فعالیتهای غیرقانونی و خشونتآمیز ایران ارتباطی ندارد و بدون این توافق غرب ممکن است با «بدترین جهان» روبهرو شود: جهانی که در آن ایران به سرعت در حال حرکت به سوی بمب است و هیچ فرآیند دیپلماتیکی برای جلوگیری از آن وجود ندارد.
معاون دستیار امنیت ملی باراک اوباما، مذاکرات هستهای با ایران را با گفتگوهای ایالات متحده و شوروی سابق در دهه ۱۹۸۰ بر سر عدم اشاعه هستهای مقایسه کرد. وی گفت که (این) مثال نشان میدهد که توافقهای هستهای میتواند از دیگر موضوعات مورد مناقشه جدا شوند.
وی گفت: «ما تجربه راهرفتن و آدامس جویدن را در یک زمان داشتهایم. آن را جنگ سرد مینامیدند». به گفته وی، شوروی سابق «در واقع امر، نسبت به ایران، بازیگری بسیار بدتر و تهدیدی بسیار بزرگتر علیه ایالات متحده بوده است».
کاهل این نظر را که پس از امضای توافق، ارائه میلیاردها دلار از اموال بلوکه شده به ایران، به این کشور اجازه میدهد تا فعالیتهای بیثباتکننده و غیرقانونی خود را در اکناف جهان گسترش دهد، رد کرد. وی اشاره کرده که تحریمهای مرتبط با تروریسم برچیده نخواهند شد و پیشبینی کرد که ایران بیشتر پول حاصل شده از این طریق را در داخل کشور به مصرف برساند.
وی گفت: «این ارزیابی ما است … اینکه آنها بخش اعظم این پول را برای سلاح خرج نخواهند کرد، بیشتر آن خرج مایحتاج داخلی میشود».
کاهل افزود، ایران ممکن است که پس از امضای توافق خود را معتدل کند، اما ممکن است چنین نشود. اما این واقعیت که پس از توافق، ایران همچنان یک بازیگر بد باقی میماند، دلیلی برای حمله به توافق نیست.
«ما میتوانستیم تحریمها را برای همیشه حفظ کنیم، و این امر مانع آنچه آنها امروزه در یمن، لبنان، سوریه یا عراق انجام میدهند نیست».
منبع:تسنیم
انتهای پیام/