به گزارش لنجانا به نقل از گروه ترجمه ایمنا، خبرگزاری رویترز در یادداشتی به تحلیل علل کاهش بی سابقه قیمت نفت در سال های اخیر پرداخت و نوشت: در سال ۱۹۷۳ بود که انور سادات، رییس جمهور وقت مصر در جلسه‌ای محرمانه با پادشاه عربستان دیدار کرد. انور سادات که در آن زمان خود را برای جنگ با اسراییل آماده می‌کرد در پی آن بود تا عربستان را مجاب نماید که از مهم‌ترین سلاح خود یعنی نفت استفاده کند.
تا آن زمان، استفاده پادشاه عربستان از این سلاح نفتی، برای کشورهای عربی عضو اوپک تفاوتی نمی‌کرد و آنها نسبت به این مسئله بی‌اعتنا بودند، اما در ماه اکتبر ۱۹۷۳ و درست زمانی که شعله‌های آتش جنگی عربی اسراییلی برافروخته شده بود، کشورهای عربی تولید کننده نفت قیمت این طلای سیاه را افزایش و میزان تولید را کاهش داده و صادرات نفت به ایالات متحده را ممنوع کردند، چرا که آمریکا در آن جنگ از حامیان اسراییل محسوب می‌شد. البته روشن بود که به دلیل عدم مشارکت عربستان صعودی در این اقدامات، نتیجه مورد نظر به دست نیامد.
اکنون اما عربستان صعودی بار دیگر از این “سلاح نفتی” خود استفاده می‌کند، اما این بار به جای افزایش قیمت و کاهش میزان تولید نفت، کاملا برعکس عمل کرده است.
با وجود آنکه قیمت جهانی نفت از ماه ژوییه سال جاری میلادی کاهش یافت و عربستان می‌توانست با کاهش میزان تولید خود به افزایش قیمت آن کمک کند، اما مقامات این کشور این بار حاضر به این امر نشدند.
پس از آنکه دو سال از قیمت نسبتا ثابت نفت با حدود ۱۰۵ تا ۱۱۰ دلار در هر بشکه می‌گذشت، بهای نفت دریای برنت از ۱۱۲به حدود ۶۵ دلار در هر بشکه رسید. در این شرایط بود که نیکولاس مادورا، رییس جمهور ونزوئلا چرایی افزایش قیمت نفت توسط ایالات متحده آمریکا و برخی از متحدانش را مطرح کرد و خود نیز به آن پاسخ داد و گفت: قطعا این امر در راستای ضربه زدن به روسیه صورت گرفته است.
به گفته مفسران این موضوع تا حدی حقیقت دارد اما موضع عربستان صعودی در این زمینه قدری پیچیده تر است. به نظر می‌رسد پادشاه عربستان دو هدف عمده را در این جنگ نفتی دنبال می‌کند: نخست آنکه ایالات متحده آمریکا را تحت فشار گذارد و آن را از رقابت بازار خارج کند، چرا که نفت آمریکا برای رقابت در بازار جهانی نیاز به معامله با قیمتی بالاتر از این میزان دارد. دوم آنکه عربستان صعودی بر آن است تا دو رقیب اصلی خود یعنی ایران و روسیه را که از حامیان دولت بشار اسد در سوریه محسوب می‌شوند را به نوعی به زانو درآورد.
از سال ۲۰۱۱ میلادی و با شروع جنگ سوریه، قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی نقش عمده‌ای را در درگیری‌های این کشور ایفا کردند.
در شرایطی که عربستان صعودی و قطر، شورشیان سوریه را تجهیز نظامی می‌کنند، ایران و در میزانی محدود‌تر روسیه به تقویت نیروهای دولت اسد می‌پردازند.
این در حالی است که از زمان جنگ آمریکا در عراق، قدرت‌های عربی منطقه همچون مصر و عربستان صعودی از افزایش قدرت و نفوذ ایران و به ویژه انرژی هسته‌ای این کشور، حمایت آن از نیروهای حذب الله لبنان و حماس و اتحاد با دولت اسد ابراز نگرانی کردند. اکنون می‌توان گفت که دو سوی این جنگ نفتی را ایران و عربستان صعودی تشکیل می‌دهند.
عربستان با این تفکر که اقتصاد ایران و روسیه تا حد زیادی به قیمت نفت وابسته است، دست به چنین اقدامی زده است. براساس تخمین اقتصاددانان، روسیه برای حرکت در راستای اهداف بودجه‌ای خود می‌بایست نفت را با قیمتی حدود ۱۰۰ دلار در هر بشکه معامله کند. این در حالی است که ایران نیز برای مقابله با تحریم‌های اعمالی علیه غرب، به قمیتی بالاتر از این میزان نیازمند است. با پایان اجلاس سران کشورهای اوپک در ماه نوامبر و در شرایطی که مقرر شد کشورهای عضو، میزان تولید خود را ثابت نگه داشته و افزایشی را در دستور کار خود قرار ندهند، بهای ریال ایران حدود ۶ درصد کاهش یافت.
اما گفتنی است، عربستان صعودی با این اقدام خود در راستای افزایش میزان تولید خود، پا به بازی خطرناکی گذاشته است چرا که بعید به نظر می‌رسد که ایران و روسیه در شرایط اقتصادی تحت فشار، سیاست‌های خود در قبال سوریه را تغییر دهند.
