به گزارش لنجانا به نقل از ایمنا، علی اکبرجعفری ابراز داشت: در ادیان توحیدی و هم در ادیان غیرتوحیدی، مبحثی به عنوان وقف وجود داشته و سابقه وقف بسیار طولانی و ریشه دار است.
وی با اشاره به اینکه تفاوت زیادی بین وقف در ادیان غیرتوحیدی با‌نیت وقف درادیان توحیدی وجوددارد، افزود: ازجمله مهمترین تفاوتی که می‌توان به آن اشاره کرد این است که در ادیان غیرتوحیدی وقف برای به ترحم وا داشتن خدایان و یا برای کاستن خشم خدایان صورت می‌گرفته است.
استاد تاریخ دانشگاه اصفهان گفت: در دین مبین اسلام از وقف به عنوان حیات جاویدان واقف یاد شده و اجر و ثوابی بی پایان برای آن درنظرگرفته شده و از وقف برای رسیدن به سعادت و کمال ابدی یاد شده است.
وی بیان داشت: وقف در جوامع اسلامی باعث بی نیازی و پیشرفت جامعه در تمامی زمینه ها می شود که باید به درستی به مردم معرفی و آنان را با این مقوله آشنا کنیم.
جعفری گفت: بزرگترین وقفی که تاکنون در تاریخ اصفهان صورت گرفته در سال۱۰۳۰ هجری قمری توسط شاه عباس اول و به قلم شیخ بهایی بوده است.
استاد تاریخ دانشگاه اصفهان یادآور شد: دراین وقف نامه شاه عباس هر آنچه را که کار شده بود وقف می‌کند تا عواید آن صرف رسیدگی به فقرا، مساکین، سادات، علما، عتبات عالیات، تحصیل و ساخت مدارس شود.
وی بیان داشت: متاسفانه به دلیل نبودن ساختار منسجم و مناسبی برای وقف و همچنین با دست اندازی هایی که در طول تاریخ توسط نادرشاه افشار و در زمان رضاشاه پهلوی صورت گرفت این بزرگترین وقف را از بین بردند و درحال حاضر به غیر از بخش کوچکی از آن بر جا نمانده است.
