به گزارش لنجانا به نقل از ایمنا، اضطراب، امری طبیعی و برای همه افراد، تا اندازه‌ای مفید است، اما اضطراب زیاد در دوره نوجوانی می تواند به دلیل ترشحات هورمونی باشد که اگر با مشکلات خلقی همراه شود می تواند باعث افزایش حالاتی مانند استمنا و خود ارضایی در نوجوان شود.
اسم اضطراب که می آید بیشتر افراد به یاد بزرگسالانی می افتند که مرتبا از کم حوصلگی شکایت می کنند و یا در مطب روانپزشکان نشسته اند و به دنبال درمان هستند. در جامعه کمتر قابل قبول است که کودکی یا نوجوانی اضطراب داشته باشد، چرا که سایر رفتارهای نوجوان را از قبیل بی تفاوتی به خانواده، مصرف مواد، پرخاشگری و خشونت طلبی و بی تفاوتی به درس و مدرسه را به پر رو بودن و بی تربیتی او نسبت می دهند و همین امر باعث می شود مشکلات و اختلالات اضطرابی که به راحتی با کمک روانشناسان و روانپزشکان را در مراحل ابتدایی امکان درمان داشتند را به مزمن شدن و مقاوم شدن به درمان سوق داده شوند.
محمد ابراهیم زاده، روانشناس در این باره می‌گوید: وقتی شما می ترسید اما نمی دانید چرا؟ این، همان اضطراب است.
وی ادامه می‌دهد: اضطراب یک علامت هشداردهنده است که خبر از خطری قریب الوقوع می دهد و شخص را برای مقابله آماده می سازد.
ابراهیم‌زاده افزود: همه انسان‌ها اضطراب را تجربه می‌کنند و اگر در حد اعتدال باشد نه تنها مضر نیست بلکه به عنوان پاسخی سازش یافته تلقی می شود و باعث می گردد انسان همواره خود را برای مقابله با خطرات ناگهانی و تهدید کننده آماده سازد.
وی تصریح کرد: در مقابل اضطراب ذهنی وجود دارد که باعث شکست و ناکامی و مانع از فعالیت‌های عادی و به هنجار می‌شود که از نشانه‌های آن احساس ناخوشایندی است که نوعی دلواپسی به دنبال دارد و با احساس بی‌حسی مانند احساس خالی شدن سر دل، میل جبری و ناگهانی برای دفع ادرار، برقراری و میل برای حرکت همواره است.
اضطراب در نوجوانی با بقیه سنین متفاوت است
ابراهیم‌زاده درباره علایم اضطراب در نوجوانی می گوید: درد شکم و سر درد، اختلالات روانی مانند بی خوابی، اضطراب و آشفتگی، پیچ و خم دادن به خود، مسایل و مشکلات مرتبط با خانه و غیره، تا اختلالات رفتاری مانند قهر، خشونت، انجام فعالیت های غیر قانونی همه این ها در بسیاری از مواقع می تواند از علایم اضطراب باشد.
این روانشناس می گوید: اما در بزرگسالی اضطراب خود رابیشتر به صورت احساس تنگی نفس، ضربان قلب بالا، احساس خشکی دهان، گرفتگی عضلات، تکرر ادرار، افت قند خون و فشار خون، سر گیجه، بی اشتهایی یا پر اشتهایی خود را نشان می دهد.
اهمیت درمان اضطراب
این روانشناس در رابطه با اهمیت درمان اضطراب خاطرنشان کرد: اضطراب امری طبیعی است و برای همه افراد داشتن آن تا اندازه ای ضروری است. اما اضطراب زیاد در دوران نوجوانی می تواند به دلیل ترشحات هورمونی باشد، که اگر با مشکلات خلقی همراه شود ممکن است باعث افزایش حالاتی از جمله استمنا یا خودارضایی بیش از حد شود و یا این که نوجوان به دلیل اضطراب و بی قراری بیش از حد به تصمیم گیری های عجولانه اقدام کند که می تواند در روابط با دوستانش و دیگران برایش مشکل ایجاد کند.
اضطراب یکی از اختلالات شایع نوجوانی است
بسیاری از روانشناسان اضطراب را مادر و زیر بنای اکثر بیماریهای روانپزشکی می دانند و معتقدند وقتی اضطراب جنبه بیمار گونه ای به خود گرفت باید درمان شود.
ابراهیم زاده با اشاره به شایع بودن این اختلال در نوجوانان می گوید: در برخی از تحقیقات شیوع آن را در نوجوانان تا ۴۲ درصد گزارش کرده اند و این یعنی اضطراب در این قشر زیاد است.
وی درباره علت آن در نوجوانان و کودکان می گوید: این اختلال در این سنین دلایل زیادی می تواند داشته باشد، اما همانطور که بسیاری از بزرگسالان بسیاری از اوقات علت اضطراب حقیقی خود را نمی دانند، بسیاری از کودکان و نوجوانان هم علت مشکل خود را نمی دانند.
این روانشانس با اشاره به این که اختلال اضطراب در کودکی و نوجوانی شامل سه نوع است می گوید: اضطراب جدایی، اضطراب اجتنابی مفرط و اختلال اضطراب مفرط که به انواعی از موقعیت‌ها مربوط است. همچنین شیوع این اختلال در هر دو جنس برابر است.
افزایش آگاهی مساوی با سلامتی
بسیاری از مردم وقتی اسم بیماریهای رو انپزشکی می آید آشفته می شوند و سعی می کنند آن را پنهان کرده و اگر مشکلی دارند به روشهای غیر علمی مانند جادو جنبل، دواهای به قول خودشان بی ضرر گیاهی و غیره بیماری به وجود آمده را درمان کنند، چرا که بیماریهای اعصاب و روان در ذهن بسیاری از مردم ما مساوی با برچسب های اجتماعی است. به نظر می رسد در سالهای اخیر با اطلاع رسانی که انجام شده این دیدگاه تا اندازه ای تغییر کرده است اما متاسفانه در مورد کودکان و نوجوانان هنوز دیدگاه های نادرست نسبت به بیماریهای روانپزشکی عمیق و قابل توجه است، چرا که هنوز می بینیم بسیاری از خانواده ها از این که معلم مهد کودک یا مدرسه به آنها بگوید به نظر می رسد فرزندتان بیماری و یا ختلال روانپزشکی دارد سخت آشفته می شوند، زیرا این گونه اختلالات را فقط از دید بیماری نگاه نمی کنند و به آن بار فرهنگی و اجتماعی هم می دهند و همین باعث می شود به موقع اختلال را نشناسند و یا حتی اگر دیگران آن را در فرزندشان شناسایی کردند برای کمک خواستن به موقع اقدام نکنند.
ترس از داروها
به جرات می‌توان گفت در جامعه ما نسبت به هیچ کدام از دارو ها به اندازه داروهای اعصاب و روان باورهای نادرست نیست، مثلا بسیاری از مردم فکر می کنند این داروها اعتیاد آور و یا خواب آور هستند. اما متخصصین مغز و اعصاب تاکید می کنند اگر زیر نظر متخصص و با برنامه منظم این داروها استفاده شود درمان اختلالات روانپزشکی برای هیچ ضرری ندارد و این باورها نادرست است.
