به گزارش لنجانا به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شواهد روشنی در دست است که نشان می‌دهد رفتار خودکشی‌گرایانه شامل افکار خودکشی، تلاش برای خودکشی یا اقدام به خودکشی ارثی بوده و در بیش از یک نفر از اعضای خانواده یا افراد یک نسل دیده می‌شود.
محققان بر این باورند که نیمی از خطر اقدام به خودکشی با زمینه ژنتیکی در ارتباط است و در این صورت، مشخص کردن ژن دخیل یا مجموعه‌ای از ژن‌های جهش یافته می‌تواند از خودکشی برخی افراد پیشگیری کند.
محققان دانشگاه جان هاپکینز در این مطالعه 417 فرد مبتلا به اختلالات روانی مختلف را برای شناسایی مشابهت‌های ژنتیکی مورد بررسی قرار دادند.
نتایج این بررسی نشان می‌دهد، اعضای خانواده‌ای که دارای سابقه اقدام به خودکشی یا اختلال دوقطبی هستند، شباهت ژنتیکی قویتری دارند؛ همچنین تنوع ژنی در افراد مبتلا به افسردگی که تلاش برای خودکشی داشتند، بیش از سایر مبتلایان به افسردگی مشاهده شد.
ژن SKA2 مسئول تنظیم پاسخ مغز به استرس و ازاد کردن هورمون استرس – کورتیزول – است. کوتیزول، هورمونی است که به مغز برای پاسخ دادن به استرس و شرایط خطرناک کمک می‌کند.
با پایان استرس، انتشار هورمون کورتیزول توسط ژن SKA2 متوقف می‌شود، اما ژن جهش‌یافته نمی‌تواند احساسات منفی را مهار کند.
مطالعه صورت گرفته بر روی 325 نفر نشان می‌دهد که با انجام آزمایش خون، امکان شناسایی افراد با افکار خودکشی یا در معرض اقدام به خودکشی با دقت 80 درصد فراهم می‌شود.
