به گزارش صدای لنجان؛آیا میدانید اداره هر شبکه هزینه های میلیاردی برای کشور میتراشد؟!
آیا میدانید یکی از علتهای اصلی کاهش مخاطب تلویزیون، کثرت بیش از حد شبکه هاست؟!
آیا میدانید یکی از علتهای اصلی کمبود بودجه همیشگی صدا و سیما، کثرت بیش از حد شبکه هاست؟!
آیا میدانید کثرت شبکه ها باعث شده کیفیت برنامه ها بشدت تنزل یابد و شبکه های مختلف مجبور به آنتن فروشی شوند؟!
آیا میدانید در سوی مقابل، رقبای صداو سیما، تنها با سه شبکه اصلی یعنی BBC فارسی، شبکه جم و شبکه من وتو تمامی تمرکز خود را روی محتوای کاملا هدفمند قرار داده اند و مخاطب گریزان از رسانه ملی را به سمت خود میکشانند و باکسهای زمانی ویژه مخاطبین را تصاحب میکنند؟!
آیا میدانید درست همچنان که دولت روحانی با پیوستن به تعهدنامه ها و سازمانهای متعدد بین المللی مثلfatf، برجام، توافق آب و هوایی پاریس، سند ۲۰۳۰، قرارداد IPC در حوزه نفت و گاز، ایران را به سمت خودتحریمی و خودمحدودگری میبرد، صدا و سیما هم با پیوستن به EBU اتحادیه پخش برنامه های اروپایی ملزم شده تعداد شبکه های خود را مرتب افزایش دهد؟ و همین موضوع بعنوان پاشنه آشیل صدا وسیما هم چاه نامتناهی بلعیدن بودجه شده و هم باعث کاهش کیفیت و مخاطب.
آیا میدانید با وجود این همه شبکه، ایران هنوز ماهواره تلویزیونی ندارد و مجبور به گدایی فرکانس از کشورهای دیگر حتی عربستان سعودی است؟ فرکانسهای بسیاری از شبکه های ما از طریق ماهواره بدر عربستانی (عرب ست) دریافت میشود. این درحالی است که حتی کشورهایی مثل جمهوری آذربایجان و قطر (۲ ماهواره) ماهواره مستقل دارند! همین وابستگی فضایی و مخابراتی باعث شده به محض پخش برنامه های ضدامپریالیستی یا مخالف با سیاستهای کشورهای متخاصم با ایران، شبکه های ایرانی از این ماهواره ها اخراج شوند و تحت فشار قرار گیرند و حتی ترامپ تهدید بعدی خود را همین موضوع اعلام کرده است؟!
جالب این است که دانش پرتاب ماهواره در دانشگاههای برجسته ایران نظیر دانشگاه شریف و امیرکبیر وجود دارد، و درآمد حاصل از آن نیز درآمد فوق العاده هنگفتی است. با این وجود، صنعت فضایی کشور پس از روی کارآمدن دولت روحانی تعطیل شده و هیچ اراده ای در صدا و سیما و دولت برای رهایی از وابستگی ماهواره ای وجود ندارد!
این دردها را به کجا باید برد؟!
