به گزارش صدای لنجان؛یک ماه پیش خبری مبنی بر بسته شدن حساب بانکی دانشجویان ایرانی در چین در رسانه‌ها منتشر شد که بعدها اعلام کردند این مشکل تنها برای تعداد محدودی از دانشجویان است و بقیه اشخاص و شرکت‌ها هیچ گونه مشکلی برای تبادل پول ندارند.
گاهی اوقات تجار از مشکلاتی که در چین برای آن‌ها ایجاد کردند شکایت داشتند اما هیچ یک از مسئولان در این خصوص سخن نگفتند.
هفته گذشته نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران در یادداشتی به این شایعات پایان داد و بر حقیقت بهم خوردن روابط تجاری ایران و چین اذعان کرد.
پدرام سلطانی، نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران می‌نویسد: این هفته سفری تجاری به چین داشتم. بیش از ١٢ سال است که با چینی‌ها تعاملات تجاری دارم و در این مدت مکرراٌ به چین سفر داشته‌ام. این سفر اما متفاوت از تمام سفرهای قبلی بود. اولین تغییر را در فرودگاه شانگهای احساس کردم، هنگامی که گذرنامه خود را به پلیس گذرنامه چین دادم و او شروع کرد به پرس و جو در خصوص علت سفر من به چین، محل اقامتم و داشتن بلیط برگشت. در تمام این ١٢ سال به خاطر نداشتم که هنگام ورود به چین با چنین سئوالاتی برخورد کرده باشم.
او می‌گوید: تقریباٌ در همه جلساتی که داشتم مشتریان چینی اشاره به سخت‌تر شدن کار با ایران داشتند. اظهار می‌داشتند که بسیاری از شرکت‌های چینی ترجیح می‌دهند خرید خود را در شرایط برابر از ایران نداشته باشند زیر پرداخت بسیار مشکل است و باید اسناد تجاری را تغییر دهند و به نام کشور دیگری بزنند تا امکان پرداخت پول از بانک‌هایشان فراهم شود.
*چین پول نفت ایران را نمی‌دهد
دکتر خالد عمادی، کارشناس اقتصاد و استاد دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس اقتصادی شبکه خبری تهران نیوز در ارتباط با بهم خوردن روابط تجاری ایران و چین اظهار داشت: این اقدامات چین تازگی ندارد، از زمانی که دولت‌ها به جای توسعه و فعالیت‌های اقتصادی، تمام تلاش خود را بر توسعه و فعالیت‌های تجاری به‌‌ویژه تجارت نفت خام قرارداد و این نوع فعالیت تجاری را تا امروز بدون توجه به این موضوع مهم که سیستم بانکی کشور در سیستم بین‌المللی بانکی جایگاهی واقعی نداشته و ندارد ادامه دادند.
وی گفت: فعالیت دولت‌ها سبب ایجاد شرایطی برای کشور شد که چین، از همان ابتدای کار با توجه به اینکه به‌عنوان یکی از خریداران اصلی انگشت شمار نفت کشور محسوب می‌شد، علاوه بر ممنوعیت استفاده مستقیم از ارزهای حاصل از نفت صادر شده به آن کشور، در خارج از چین، حتی محدودیت استفاده اعتباری از آن ارزهای دپو شده در بانک‌های چینی چه درون سرزمین اصلی یا بخش خودمختار آن نظیر هنگ‌کنگ را نیز برای فعالان تجاری صادرکننده ایرانی اعم از دولتی و خصوصی رانت خوار یا ویژه خوار نظیر بابک زنجانی‌ها و … برقرار کرده بود.
کارشناس اقتصاد و استاد دانشگاه تهران رقم دپو شده پول در بانک‌های چینی را در سال ۹۱ را رقمی بیش از ۲۵۰ میلیارد دلار در سال ۱۳۹۱ عنوان کرد و افزود: مقامات ذیربط با علم به محدودیت‌های بانکی، از بیان حقایق و واقعیت مسئله به ملت ایران خودداری کردند و اخیرا نیز مواردی را با وقاحت کامل تحت عناوین، فاینانس چینی !!! به‌عنوان گشایش‌های پسا برجامی برای پروژه‌های داخلی به خورد ملت می‌دهند.
وی به سکوت مسئولان اقتصادی در ارتباط با روابط ایران و چین بیان داشت: چرا دست اندکاران توسعه فعالیت‌های تجاری نفتی در سال‌های اخیر ساکت و فعلا موضوع را به‌صورت ناقص فقط در حد بستن حساب‌های برخی از فعالان ایرانی در چین مطرح کرده‌اند؟
عمادی تاکید کرد: برخی از اشخاص مسئول بدون ورود به اصل قضیه و علت رسیدن کشور به این مرحله و معرفی مقصران اصلی مخصوصا دولت و بانکی مرکزی که با این نوع اقدامات در طول ۱۳ سال گذشته، بسترهای لازم را برای تحمیل کاپیتولاسیون اقتصادی بر کشور فراهم آورده اند، تنها به نوشتن چند خط بسنده می‌کنند.
زمزه اختلاف بین چین و ایران بارها به گوش می‌خورد اما رسانه‌های داخلی در ارتباط با آن مطلبی را منتشر نکردند و تنها به تکذیب این رویداد اشاره می‌کردند در حالی که چینی‌ها در تمام این سال‌هایی که ایران عضو ناظر سازمان همکاری‌های شانگهای بود، تنها مخالف عضویت کامل ایران در این سازمان بودند.
انتهای پیام/دانا
