به گزارش لنجانا،هوشنگ جاوید از پژوهشگران پیشکسوت موسیقی در گفتگو با خبرنگار موسیقی فارس گفت: بحث خانه موسیقی در بدو تاسیساش و اهدافی که برای آن مشخص شده بود بسیار گسترده بود. در آن زمان که ضرورت وجود نهاد صنفی‌ای مثل خانه موسیقی بیان شد، موسیقی ایرانی در یک شیب تند زوال قرار گرفته بود. در واقع نفی موسیقی باعث مسخ موسیقی ایران در آن زمان شده بود. به همین خاطر در آن دوره برای این که موسیقی ایرانی و نواحی در شکل و شیوه خودش ارتقا پیدا کند، تصمیم گرفته شده که اهالی موسیقی که از نزدیک درگیر این مسائل بودند، وارد میدان شوند.
وی افزود: در همین راستا خانه موسیقی تاسیس شد و در ادامه فعالیت‌های خانه در قالب کمیته‌هایی مختلف تعریف شد. یکی از مشکلاتی که از همان ابتدای فعالیت کمیته پژوهشگران خانه موسیقی به وجود آمد این بود که افرادی که کار پژوهشی انجام نداده بودند و حوزه حرفه‌ای شان هم این نبود، بنا بر دلایل نامعلوم به این کانون ورود پیدا کرده بودند. در زمانی که من مدیریت کانون پژوهشگران خانه را بر عهده داشتم با بررسی پرونده‌های موجود به مواردی عجیب برمی‌خوردیم. به عنوان نمونه نحوه عضو گیری در این کانون بود که انگار هیچ فاکتور و تعریفی برای ورود افراد به کانون پژوهشگران وجود نداشت و انگار هیچ وچه تمایزی بین پژوهشگر و غیر پژوهشگر قائل نشده بود.
این پژوهشگر موسیقی در ادامه درباره انتخابات‌های خانه موسیقی گفت: متاسفانه من بارها شاهد لابی‌گری‌ها در انتخابات‌های خانه موسیقی بوده‌ام و اتفاقا این لابی‌گری‌ها به طور عیان هم انجام می‌شود و کسی ابایی از این موضوع ندارد. این دوستان خیلی راحت می‌آمدند و می‌گفتند بیایید با ما باشید و ما می‌خواهیم فلانی را بیاوریم و غیره. حتی در انتخابات هیات مدیره اصلی خانه موسیقی هم این لابی‌گری‌ها اتفاق می‌افتد. من این گونه رفتارها را هیچ وقت نپسندیدم و به همین خاطر هم استعفا کردم.
نویسنده کتاب «آخرین خنیاگر» تصریح کرد: خانه موسیقی باید مستقل عمل کند و هرجا آسیبی دید وارد میدان شود و جلوی آن را بگیرد. خانه موسیقی طی دوران فعالیتش هیچ واکنشی نسبت به اتفاقات پیرامونی که در جامعه موسیقی می‌افتد، نشان نداده است و متاسفانه معدود کنش‌های خانه موسیقی هم در خصوص افرادی خاص و برای حمایت از آنان صورت گرفته است. و در ارتباط با خود هنر موسیقی هیچ واکنشی را شاهد نبودیم.
جاوید ادامه داد: هر اتفاق و هر تصمیمی که در وزارت ارشاد می‌افتاد و می‌افتد، خانه موسیقی سکوت می‌کند. بسیاری از بدعت‌هایی بدی که طی سالیان گذشته وزارت ارشاد برای موسیقی گذاشته است، به خاطر سکوت خانه موسیقی و عدم کنش نسبت به تصمیم‌های اشتباه است. خانه موسیقی باید هدفش فقط و فقط موسیقی ایرانی و شاخه‌های مختلف آن می‌بود. من در همان زمان هم حس کردم که خانه موسیقی این هدف را گم کرده است.
وی درخصوص تصمیم‌گیری‌های خانه موسیقی نیز گفت: وقتی می‌خواهیم یک کاری را در موسیقی پیش ببریم و گره‌ای از مشکلات فراوان موسیقی را باز کنیم، باید همه اهالی موسیقی دخیل باشند، نه چند فرد خاص. بسیاری از تصمیمات که در خانه موسیقی گرفته می‌شود تنها توسط چند فرد انجام می‌شود و اهالی موسیقی هیچ نقشی در این تصمیم‌گیری‌ها ندارند.
جاوید در پایان گفت: موسیقی ما که قرار بود با راه‌اندازی خانه موسیقی وضعیتش سامان یابد، ببینید که کارش به کجا رسیده؟ خانه موسیقی زمانی وجاهت پیدا می‌کند که بتواند موسیقی ایران را متحول کند. خانه موسیقی از منظر افرادی که در آنجا عضو هستند و یا افرادی که از بیرون فعالیت‌های این نهاد را دنبال می‌کنند، اهمیت چندانی ندارد.
انتهای پیام/
