به گزارش لنجانا به نقل از ایمنا در عصارخانه جمعیت زیادی را می‌بینی که چشمشان را به تخته چوبی دور تادور سنگ آسیاب دوخته‌اند که هنرمند سفیدپوشی در حال اجرا،کیسه ادویه به دست مشغول ایجاد دایره‌هایی با ادویه‌جات مختلف در اطراف سنگ آسیاب است.
دایره‌های رنگارنگ در طول زمانی نزدیک به دو ساعت بیشتر می‌شوند تا در نهایت چهار ردیف دایره که هر یک بارنگ‌هایشان نمایانگر فصلی هستند ایجاد شوند؛ زمستان با رنگ‌های تیره که رفته‌رفته رو به رنگ‌های بهاری می‌رود با ادویه‌هایی چون اسفند، کنجد، تخم شربتی، ارزن، دارچین، آویشن و پنیرک، و پاییز با قهوه‌ای و سیاهی که به سمت نارنجی و قرمز می‌رود با تخم کتان، ارزن، دارچین، زردچوبه، گلرنگ، فلفل قرمز، رازیانه، خاکشیر، کنجد، سیاه دانه و تخم شربتی، تابستان با سبزها و قرمزهای پررنگش با تخم شوید، گل سرخ، حنا، دارچین، نعنا، سماق، زردچوبه و … و بهار، بزرگ‌ترین دایره با رنگ‌های ملایم تر و شادتر با ادویه‌جاتی چون گل سرخ، اسفرزه، خاکشیر، رازیانه، گلپر و …
چهار فصل رنگارنگ با ادویه‌های رنگین و بوهایی که فضا را معطر کرده‌اند بر روی بستری سفید که با نمک پوشیده شده خلق می‌شوند تا اجرای «۳۶۰ روز ۳۶۰ بو» از نوشین نفیسی به پایان برسد. ویدئو آرت و چیدمان هم از دیگر بخش‌های این نمایشگاه هستند .
تکراری که می‌تواند خسته کننده نباشد
نفیسی در نوشته‌ای که بر بومی در گوشه‌ای از عصار خانه دیده می‌شود درباره این پرفورمنس نوشته است: «خاطرات کودکی من با رنگ، بو، بافت و نقش و نگارهای شگفت آور ادویه‌ها در بازار اصفهان بهم آمیخته است، هم‌چنانکه بوی ادویه‌ها با من که به همراه مادر به جلو کشیده می‌شدم، در دهلیزهای بازار پیش می‌رفت، چشمان من به دنبال اعجاز رنگ و بافت‌های متنوع ادویه‌هایی که فروشندگان ادویه چون لایه‌های زمین بر روی هم می‌ریختند، خیره می‌ماند.
همیشه خواسته‌ام این بو و رنگ را ثبت کنم. عناصری که زیرکانه و شاعرانه در ناخودآگاه ما و لایه های عمیق خاطراتمان نقش بازی می‌کنند اما به چشم نمی‌آیند. از سال ۸۰ تاکنون به تناوب با ادویه‌ها کار کرده‌ام. محصور در قاب یا در قالب اجراهایی در دل طبیعت.»
چیدن دایره‌هایی با یک اندازه با ادویه‌جات مختلفی که استفاده از آنها تکرار می‌شود و آن هم در ردیف‌های دایره مانند، تکرار در روزها و سال‌هایی از عمر ما را به خاطر می‌آورد که رنگ‌ها و بوها با لحظه‌ها، ساعت‌ها، روزها، ماه‌ها، فصل‌ها و سال‌های آن همراهی می‌کنند. نفیسی درباره این تکرار می‌گوید: درست است که این‌ها همه دایره‌هایی مثل هم هستند با رنگ‌هایی که آنها هم به نوعی تکرار می‌شوند اما این تکرار یک تکرار خسته کننده نیست، تکراری است که هر کدامش می‌تواند بو و رنگ خاص خودش را داشته باشد درست مثل گردش روزگار و زندگی که هر چند روزها تکرار می‌شوند اما هر روز می‌تواند رنگ و بوی خاص خود را داشته باشد.
زندگی پر از اتفاقات کوچک است
چیدن چهار ردیف با دایره‌هایی کوچک دورتادور سنگ آسیابی که شیب دارد؛ انرژی بیشتری نسبت به یک سطح صاف از هنرمند می‌گیرد چنانکه نفیسی آن شیب و انرژی زیادی را که می‌برد به زندگی تشبیه می‌کند که با فراز و نشیبش انرژی زیادی می‌برد.
این هنرمند درباره این زمان طولانی می‌گوید: می‌خواستم افراد صبر کنند، همه می‌خواهند یک اتفاق بزرگی بیفتد در صورتی که زندگی ما همین است، اما پر از اتفاقات کوچک که اگر حواست قوی باشد آنها را تشخیص می‌دهی که از نظر رنگ، بافت، بو و حس با هم متفاوتند.
آرزویی که با برپایی نمایشگاه در عصارخانه برآورده شد
عصارخانه با کاربرد روغن‌کشی و تولید ادویه‌جات در گذشته و با بوی روغن‌های گیاهی که همیشه در آن به مشام می‌رسد جای جالبی برای برپایی این نمایشگاه است، چنانکه هنرمند این آثار نیز که نخستین بار سال ۸۶ عصارخانه شاهی را دیده بود از آن زمان آرزوی برپایی نمایشگاهی را در عصارخانه داشته است.
محمد عیدی، مسئول عصارخانه شاهی نیز معتقد است که جدای از کاربرد تولید ادویه‌جات در عصارخانه، نزدیکی به بازار ادویه نیز امکانی فراهم کرده که فضای عصارخانه تناسب زیادی با برپایی این نمایشگاه داشته باشد.
