به گزارش لنجانا به نقل از روابط عمومی فدراسیون وزنه‌برداری، بهداد سلیمی که به شدت از کسب عنوان نایب‌قهرمانی جهان ناراحت بود، در نشست خبری پس از مسابقات دسته فوق سنگین اظهار داشت: احساس من از کسب این مدال نقره احساس خوبی نیست. من از سال ۲۰۰۹ تاکنون در تمام مسابقاتی که شرکت کردم روی سکوی قهرمانی ایستاده بودم. حقیقتاً این نایب‌قهرمانی برای من قابل باور نیست و این مدال نقره ارزش چندانی برایم ندارد.
وی افزود: متأسفانه بعد از بازی‌های آسیایی اینچئون نتوانستم تمرینات خوبی داشته باشم. اجبار ملی‌پوشان برای حضور در دو مرحله رقابت‌های لیگ هم اشتباه بزرگی بود که در کیفیت کار من و دیگر نفرات تأثیر منفی گذاشت. در مجموع من با ۸۰ درصد توانایی خودم در رقابت‌های جهانی شرکت کردم. در مجموع خودم دوست داشتم قهرمان جهان شوم ولی معتقدم هر کس که بیشتر تلاش کند قهرمان می‌شود. امروز هم حق روسلان آلبگوف بود که مدال طلای مجموع را به دست بیاورد.
سلیمی با اشاره به اتفاقاتی که منجر به دوری یک ساله او از میادین ورزشی شد خاطرنشان کرد: بعد از المپیک به دلیل دوری یک ساله من از صحنه رقابت‌ها بدنم با افت مواجه شد. متأسفانه وزن بدنم بیش از اندازه بالا رفته و من از این بابت رنج می‌کشم. به همین خاطر در وهله اول باید چربی بدنم را کاهش دهم تا بهتر بتوانم وزنه‌ها را مهار کنم. از اینجا به بعد باید به فکر این باشم که روی رکوردها و سبک تمرینی‌ام تغییراتی ایجاد کنم.
قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن در ادامه با انتقاد از مسئولان ورزش گفت: مسئولان ورزش کشور اگر از این پس از بهداد سلیمی یا دیگر ورزشکاران طراز اول کشور مدال طلا می‌خواهند باید حمایت بیشتری از آنها داشته باشند. این نمی‌شود که انتظارها از بهداد سلیمی در حد ۱۰۰ باشد اما رسیدگی‌ها در حد صفر. ما در شرایط بدی در تهران تمرین می‌کنیم. وضعیت تغذیه ورزشکاران به هیچ وجه خوب نیست. وضعیت خوابگاه‌ها هم به هیچ وجه در شأن یک ورزشکار ملی نیست.
سلیمی با عذرخواهی از مردم بابت کسب مدال نقره دسته فوق سنگین گفت: باید بگویم من شرمنده مردم شدم. اما اگر قرار است این مدال نقره سال آینده و یک سال بعد از آن در المپیک به مدال طلا تبدیل شود باید بیشتر از قبل به ورزشکاران رسیدگی کرد. من واقعاً در رقابت امروز کم نگذاشتم و با تمام توان وزنه زدم. اما واقعاً رسیدگی و امکانات در سطح خوبی نیست. من نمی‌گویم به اندازه فوتبال به رشته‌هایی مثل وزنه‌برداری توجه شود اما حداقل می‌توان یک دهم فوتبال، که در این سال‌ها هیچ افتخاری برای کشور رقم نزده، به رشته‌های مدال آور توجه کرد.
