به گزارش لنجانا به نقل از فارس جمهوری‌خواهان آمریکایی سرانجام پس از دو دوره شکست در انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا، امسال توانستند کنترل کامل کنگره را از آن خود کرده و اکثریت کرسی‌های سنا و مجلس نمایندگان را به دست گیرند.
در ۴ نوامبر ۲۰۱۴ بخت با جمهوری‌خواهان یار بود. رئیس جمهور دموکرات آمریکا در پایین‌تر سطح محبوبیت خود طی سال‌های گذشته قرار داشت و مردم از این فرصت استفاده کردند تا بی‌علاقگی خود به حزب دمکرات را ابراز کنند.
اگر چه برخی با خوش‌بینی مدعی‌اند که تقسیم حکومت میان دو حزب می‌تواند به کارآیی حکمرانی بیفزاید، اما نگاهی به سوابق نمایندگان جمهوری خواه طی چند سال گذشته و عملکرد آنها در بحث به تعطیلی کشاندن دولت و مخالفت با اصلاح قانون مهاجرت نشان می‌دهد که آنها منافع کشور را اولویت تصمیمات خود قرا نخواهند داد.
بنا بر گزارش دویچه وله اوباما از زمانی که برای دومین بار جایگاه ریاست جمهوری آمریکا را به خود اختصاص داده، به خوبی درک کرده است که توافق با جمهوری‌خواهان کنگره غیرممکن است و از همین روی تلاش کرده تا صرفا به اختیارات اجرائی خود برای پیشبرد اهداف مورد نظر تکیه کند. هم اکنون که جمهوری‌خواهان اکثریت سنا را به دست گرفتند، شرایط از گذشته نیز دشوارتر می‌شود و اوباما بیش از پیش به اختیارات اجرائی خود متوسل می‌شود. استفاده از حق وتوی مصوبات کنگره به احتمال زیاد بسیار بیشتر از گذشته به وقوع می‌پیوندد و بدین ترتیب فضای سیاست در آمریکا بیش از هر زمانی دو قطبی خواهد شد.
بنا بر این گزارش در این شرایط دولت اوباما از شانس کمی برای پیشبرد پرو‌ژه‌های جدید سیاسی در عرصه داخلی و بین‌المللی رو به رو است و صرفا باید تلاش کند تا با تمام قوا از دو دستاورد مهم خود در عرصه داخلی و بین‌المللی محافظت کند.
در عرصه داخلی مهم‌ترین دستاورد مثبت دولت اوباما را می‌توان بیمه درمانی همگانی خواند. اوباما باید همه تلاش خود را به کار ببندد تا نمایندگان جمهوری خواه این پروژه را متوقف نکرده و به عقب بازنگردانند.
در عرصه بین‌المللی نیز مهم‌ترین دستاورد، مذاکره با ایران و تلاش برای حصول توافق با این کشور است. در حالی که اوباما می‌تواند با تکیه بر اختیارات اجرائی خود به تدریج اقدام به تعلیق تحریم‌های اقتصادی علیه ایران کند، به تصویب توافق نهایی توسط کنگره نیازمند است. اوباما باید امیدوار باشد که جمهوری‌خواهان با توجه به موفقیت آمیز بودن توافق موقت با ایران، عدم تصویب توافق جامع را به لحاظ سیاسی بیش از حد برای خود هزینه بردار ببینند.
بدین ترتیب می‌توان ادعا کرد که اوباما طی دو سال باقی مانده دوران سختی را پیش رو دارد. در حالی که پیشتر کنگره دموکرات همراه وی بود، هم اکنون وی باید به تنهایی از میراث خود در تاریخ آمریکا دفاع کند.
