به گزارش لنجانا به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، همواره باید در نظر داشت که عصبانیت در درجه اول به خود ما آسیب می‌رساند و در وهله بعد می‌تواند به الگویی منفی برای فرزندان تبدیل شود و یا زندگی اجتماعی و شغلی ما را با مشکل مواجه کند. در واقع کودکان به سادگی رفتار خشونت‌آمیز والدین را تشخیص می‌دهند و حتی صدای بسته شدن محکم در خانه، احساس خشونت را به آنها منتقل می‌کند. بنابراین مراقب نقش خود در خانه و الگوسازی رفتارهایتان باشید چراکه رفتار شما بیش از صحبت‌هایتان روی دیگران موثر است.
به گزارش هافینگتن پست، اگر می‌خواهید عصبانیت خود را کنترل کنید روش‌های زیر را امتحان کنید:
– احساسی را که زیر پوشش خشم‌تان پنهان شده شناسایی کنید.
عصبانیت تنها ظاهر قضیه است و منشاء آن می‌تواند یکی از سه موضوع آسیب، ناامیدی، ترس و یا هر سه مورد باشد. بنابراین به جای به کار بردن لغت عصبانیت بگویید آسیب دیده‌ام، ناامیدم و یا ترسیده‌ام چراکه این موضوع احساس واقعی شما را نشان می‌دهد.
– منشاء این احساس منفی خود را شناسایی کنید.
چه چیزی موجب احساس منفی در شما شده است؟ این کار به شما کمک می‌کند تا بر مساله‌ای اشتباه متمرکز نشوید. هرچند نمی‌توانید جلوی آنچه اتفاق می‌افتد را بگیرد اما می‌توانید شرایط را بهتر کنید و منشاء خشم خود را شناخته و تا حد امکان آن را کاهش دهید.
– نیازهای محقق نشده خود را شناسایی کنید.
زمانی که عصبانیت زیادی را در خود تجربه کردید مطمئن باشید که نیازهایی را دارید که باید به آنها رسیدگی کنید. شاید شما نیاز دارید که خود را به خاطر رفتار بدی که هنگام بروز عصبانیت داشتید، ببخشید یا اینکه دیگران را به دلیل رفتارهایی که موجب بروز عصبانیت در شما شده‌اند ببخشید. بنابراین باید نیازهایی را که به آنها دست نیافته‌اید، شناسایی و برای برآورده کردن آنها تلاش کنید.
– گزینه‌های سازنده دیگری را به جای عصبانیت برای بروز احساس خود انتخاب کنید.
به جای خشونت علیه اعضای خانواده و کودکان، راه‌های سازنده دیگر را شناسایی کیند. این راه‌ها می‌تواند یک پیاده‌روی ساده با دوستان یا چشم‌پوشی از خطاهای کسانی باشد که به شما بدی کرده‌اند.
