به گزارش لنجانا به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مسلم بن عقیل (ع) پس از آن‌که یاران و پیروانی را گرد خود جهت قیام علیه «عبیدالله بن زیاد» فراهم آورد ولی آنان از اطراف وی پس از حیله‌های متفاوت یزیدیان متفرق شدند، به همراه «هانی بن عروه» و دو تن از دیگر پیروان اهل بیت (ع) دستگیر و کشته شد.
طبق نقل مورخان، روز نهم ذی‌الحجه، یک روز پس از خارج شدن امام حسین (ع) از مکه به سوی عراق، مسلم بن عقیل (ع) دستگیر شد و به دستور ابن زیاد به قتل رسید.
پس از قتل وی، دستور قتل هانی بن عروه از سوی ابن زیاد صادر شد. وی را از زندان خارج کردند به بازار بردند و گردن زدند.
ابن جوزی و طریحی، شهادت مسلم را روز هشتم ذی الحجه و دینوری و واعظ کاشفی سوم ذی الحجه دانسته‌اند.
پس از کشته شدن مسلم و هانی، عبیدالله بن زیاد دستور داد عبدالعلی کلبی و عماره بن صلحت ازدی را که ظاهرا در جریان قیام مسلم برای یاری او بیرون آمدند و دستگیر شده بودند به قتل برسانند.
از دیگر وقایع این روز دستگیری مختار بن ابی عبیده ثقفی است. مقرم در مقتل خود نوشته است هنگام خروج مسلم (ع)، مختار در قریه‌ای به نام خطوانیه بود، همراه با موالیان خود پرچمی سبز برافراشت و عبدالله بن حارث نیز پرچمی قرمز حمل می‌کرد.
مختار پرچم خود را بر در خانه عمروبن حریث زد و گفت می‌خواهم مانع عمرو شوم.
به مختار و عبدالله بن حارث خبر قتل مسلم و هانی را دادند و به آن‌ها گفتند زیر پرچم امان عمرو بن حریث داخل شوید. آن‌ها نیز چنین کردند. عمروبن حریث به ابن زیاد خبر داد که آن‌ها از مسلم بن عقیل دوری کرده‌اند.
ابن زیاد ابتدا مختار را مورد شتم قرار داد و با چوب به صورت او زد به طوری که چشمش کور شد.
سپس دستور داد آن‌ها را زندانی کنند. آن‌ها تا هنگام کشته شدن امام حسین (ع) در زندان بودند.
مقرم زندانی شدن مختار را در روز شهادت مسلم می‌داند.
منبع: اولین روز شمار جامع تاریخ عاشورا (ج1)، تالیف: هیات تحریریه انجمن کادح، ناشر: مشق هنر.
